дае... Гляджу: дзядулька мой бедненькі ляжыць ціханька на баку...
З таго часу прайшло некалькі год. Ляжыць дзядуля на сваім месцы (сукі толькі паабразалі), а з-пад яго вылезлі тры, хоць яшчэ цененькія, але гладкія, роўныя дубочкі...
вадзіцы чыстай, здаровай,— можа б я вам памятку пакінуў: новае пакаленне. Прысягнуў ты, дзіцятка,— дык дабудзь жа ты мне цяпер гэткай вадзіцы, пашукай, прынясі, карэньчыкі мае бедныя падлі...
астаўся, як відзіш, адзін я.
