Məhəbbət insanın içində doğulur və heç vaxt bitmir. Lap elə hər şey: insan, sevgi, xoşbəxtlik, həyat nə qədər mükəmməl olsa da, həmişə nəsə çatmır, nəsə az olur və insan ən çox o az olanın arxasınca düşməyi sevir.
– Əgər yaşamaq istəyirsənsə, demək, nəsə bir bəhanən var, demək, sevirsən. Bu həm çətindir, həm asan. Özün fikirləş, mən onsuz da bir gün öləcəyəm. Ancaq indi taleyimə minnətdaram ki, sən varsan. Mən tənhalıqda qalıb bədbəxt də ola bilərdim. O vaxt mən məmnuniyyətlə ölərdim. İndisə mənə çətindir. İndisə mən arı balla dolduğu kimi sevgiylə dolmuşam və hər gecə bal kimi şirin sevgimi pətəyimə daşıyıram. Əgər mənə ikisindən birini seçməyi təklif etsəydilər, mən düşünmədən yenə bunu seçərdim.
Məhəbbət möcüzədir. Amma sonunda iki nəfərdən biri üçün həmişə darıxdırıcı olur. O birisə heçnəsiz qalır yolun ortasında... donub-qalır və nəyi gözlədiyini də bilmir. Amma dəlilər kimi gözləyir, gözləyir...
İşində ol, Robbi. Bu iş elə sənlikdir. Sevmək üçün gizli bir saflıq lazımdır. O da səndə. Qoru onu. Belə şeylər Allah vergisi kimidir. Onu bircə dəfə itirdinsə, bir də çətin tapa bilərsən.
Təkliyin bircə müsbət keyfiyyəti var: tək adamı heç kəs tərk etmir.
Əgər sevginin həqiqətlə azacıq da olsa bağlılığı olsaydı, hər şey iyrənc görünərdi. Şükür Allaha ki, hamı bu məsələnin belə olduğunu bilir.
Ad gününün təsiri adamın ruhuna hopur. Ən çox da səhərlər... Keçib-gedəcək.
“Hər şeyi ürəyə salmaq olmaz. Bir şeyi ki, adam ürəyinə salır, onu qoruyub saxlamaq istəyir. Amma heç nəyi orada saxlamağa dəyməz”.
Lənətə gəlsin hər şey! Bu torpaqlarda göydəki gözəgörünməzə inamı saxlamaq üçün o qədər nahaq qanlar axıdılıb ki!”
Ciddi, vicdanlı bir işçiydi. Dərd ondadır ki, indiki zəmanədə belələrinə yer yoxdur. Ciddilik və vicdan ancaq romanlarda dəyərləndirilir. Həyatda isə belələrindən istifadə edib qurtaran kimi atırlar bir küncə.
