(1965) Әбу Сағид (р.а.) былай дейді: «Расулалла (с.а.с.) мінберге отырды. Біз де маңайына отырдық. Кейін: «Сендер үшін қорқатын нәрселерімнің бірі – сендерге дүниенің сән-салтанаты мен сұлулығының ашылуы», – деді. Бір кісі (сөзге араласып: «Яғни (бізге берілетін) игілік өзімен бірге жамандық та алып келе ме?» – деді. Алла елшісі бұл сөзге байланысты үнсіз қалды. (Әлгі адамға «Саған не болды? Алла елшісінің сөзін бөлгенің не? Ол саған ғана сөйлеп жатқан жоқ қой» деп ұрысқандар да болды). Оған уахи келіп жатқанын байқадық. Біраздан кейін уахи хәлі бітіп, жүзінен аққан терді сүртті. «Жаңа сұрақ қойған адам қайда?» деп сөзін бастады. Бейне бір әлгі адамды (сұрағының себебінен) құрметтегендей еді. Кейін сөзін былай жалғастырды: «Расында, игілік жамандық алып келмейді. Жылғалар өсірген (шалғынның) арасында ішті кептіріп өлтіретін немесе өлімге жақындататын өсімдіктер де бар. Тек жасыл шөп жейтін жануарлар бұдан тыс. Өйткені олар шөп жеп, күнге қыздырынып, қиын тастап не зәрін төгіп, сосын күйсеп, қайтадан жейді.
