«Өмір адамға бір-ақ рет беріледі, екінші рет тірілу мүмкін емес. Ақыры өлеміз, сондықтан мына дүниеде тояттап қалуға тиіспіз» дейтін олар ойларына келгенін істейтін.
«Күн мен Ай біреудің өлімі не дүниеге келуі себепті тұтылмайды. Олар Алланың құдіретін, ұлылығын көрсететін екі белгі. Сендер Күн мен Айдың тұтылғанын көргенде намазға тұрыңдар!»
Алғашқы Ақаба келісіміне қатысқандар: 1. Әсад ибн Зурара; 2. Ауф ибн Харис; 3. Муаз ибн Харис; 4. Рафиғ ибн Малик; 5. Зәкуан ибн Қайс; 6. Убада ибн Самид; 7. Язид ибн Салаба; 8. Аббас ибн Убада; 9. Қутба ибн Амир; 10. Уқба ибн Амир; 11. Убәймир ибн Саида; 12. Әбул Хайсам әт-Тәйхан
Мен тілге жеңіл болғанмен, салмағы ауыр екі ауыз сөзді қайталауға шақырамын: «Әшһәду әл-лә иләһә иллаллаh уә әшһәду әннә Мухаммәдәр Расулуллаһ (Алладан басқа иләһ жоқ және Мұхаммед оның елшісі екеніне куәмін).
Иман – бүкіл дүниені жалғыз құдіретке бағындыратын иман, Хақ тағаланың ұлылығына сенім, шексіз берілушілік адам баласы үшін таусылмас таяныш, сарқылмас сүйеніш.
Рас, имансыз жүрек тастан да қатты, Алладан қорықпайтын ұждан жартастан да сезімсіз. Жүрегі тас метін, ұжданы жақсылыққа селт етпейтін адам аталатын екі аяқты мақұлықтан мейірімділік күту де – ерсілік.
