автордың кітабын онлайн тегін оқу Мұңды шал
Жасыңда араластың малтымаға,
Қызығып өсер елдің салтына да!
Би, болыс, епті жігіт атанам деп,
Көп түстің ерегіскен талқыға да!
Кейде елді партияма көп жиям деп,
Әркімге аласардың жалпия да!
Кей-кейде дұспаныңа айбар қылып,
Сөйледің барысынып қампия да.
Аздан соң ақыл кіріп, ой ойладың,
Жүрсең де сол былықпа партияда!
Үйткенмен жұлқынсаң да шыға алмадың,
Мықты боп түскен қақпан қапияда!
Уа, дүние! Ғылым қуып жете алмадың,
Құр ойбай, көзден аққан қан тыя ма?
Тырбанғанда тырнақтай ғылым таптың,
Мұнымен кірлі көңіл шалқия ма?
Қан жұтқан қайран сенің сұм жүрегің
Тазарып толған айдай маңқия ма?
Тоярлық толық ғылым таппадым деп,
Қабағың қайғы басқан салпия ма?
«Ұл жоқ болса, қыз да игі» деген кәне,
Азсынба, әлі де шық сан қияға!
Ғылымға қанағатсыз болу керек,
Бес түгіл разы болмай алтыға да.
Қара жерге кіргенше қамданып қал,
Шалмыш деп жатып алма шалқия да.
Әкеңді алып, өзіңді көксау қылып,
Қаны аздық қалып тұр ғой артыңа да
Балалар нашарлықтан оқи алмай,
Келмей тұр зор үміттің шартына да!
Бір кезде ұмтылып ең талпына да,
Патша өліп бақ ашылған балқымада.
Білем деген жастармен жолдас болдың,
Төңкеріс ұлы дүбір, шалқымада.
Енді қазақ ел болар деп қуанып,
Жүріп ең орнықпаған қалқымада!
Жолдастарың жазықсыз «байкот» беріп,
Кетті ғой бір қарамай артына да.
Дінің шатақ, әдетің арсыздық деп,
Жақпадың молдалар мен халқыңа да
Ендігі жас ескі исің шығады деп,
Олар да келмей отыр қартына да!
Тамам жанға қылып ең не қиянат,
Бәрі мінімді айттың деп алқына ма?
Елдің мінін айтуға сайланып па ең,
Аңдамай айта бердің аңқия да!
Жалғанда сендей жалғыз адам бар ма?
Ешкім баға бермейді нарқына да.
Сені көрсе бәрі де сырт береді,
Қарағысы келмейді қалпыңа да.
Бәрін ұмыт, балаларға тәлім үйрет,
Баулиды балапанын қаршыға да.
Ол түгіл өзгелерге білгенінді айт,
Туысқан көзбен қара жалшыға да.
Ауыз сөз, насихатты неге аяйсың,
Ақ жүрекпен айтқанға мал шыға ма?
Мен адамның таппаймын өнерлісін,
Ерінбей еңбек қылған көп жұмысын.
Іш жарып, ішек жалғап, сүйек қиып,
Жамайды ерін, мұрын, түскен тісін.
Аэроплан, телефон, грамофон,
Электр, радий мен магнит ісін.
Терең оймен тексермес надандарды
Дегізген: сайтанбысың, тәңірімбісің.
Осынша өнер тауып асқан адам,
Әлемнің қиын сырын ашқан адам.
Ол түгіл өмірге де айла табар,
Өлмей, жетер бірталай жасқа да адам.
Бірақ адам өз жанын танымайды,
Біледі бір өзінен басқаны адам.
Тіршілік - жоғалатын жан сипаты,
Жаным жоқ деп болады масқара адам.
Жалам емес, жазыпты пән деп мұны,
He демес ойы жетпей асқан адам.
Жанының бастан барын байқамапты,
Психолог ғылымын шашқан адам.
Жан жолдан қосылды деп, пән де, дін де,
Ақылды байлап қойған соған мүлде.
Ең басқы зат: жаны бар, ақылды зат,
Оны ойлағаи адам жоқ осы күнде.
Бар нәрсе жоғалмайды, өзгереді,
Жан жоғалмас деп ойла, соны біл де.
Жан тән жасар, тән жанды жарата алмас,
Терең ойлап, сөзімді құлаққа іл де.
Жан - қожа, тән дегенің - жанның құлы,
Нәпсі неге білмеген бұрын мұны?
Ойлашы: жан тапты ма, тән тапты ма
Жоғарғы кереметті неше қилы?
Тән - терезе, қарайтын жан - иесі,
Жаннан шығар ақыл мен ойдың шыңы.
«Жолдан шыққан жан жолда жоғалар»-деп
Сандырақтай айтқанмен, жоқ дәлелі,
Дәлелсіз сөз - соққан жел, ұшқан тозаң,
Таза ақылдың алдыңда жоқ қой құны.
Мисыз, күншіл, бірезу, өзімшілдер
Аласұрсың, асқақтап, қозса жьшы.
Соқыр білмес жарық пен қараңғыны,
Көңіл көзі сынасын, болса міні.
Өлмей тұрып дәлелін өзіме айтсын,
Менің дауым айтылмас өлген күні.
