БҰЛ КIM? «Бала, бала, бала» деп, Түнде шошып оянған. Түн ұйқысын төрт бөліп, Түнде бесік таянған. Аялы қолда талпынтқан, Қаймақты сүттей қалқытқан. Суық болса жөргегін, Қорғасын оқтай балқытқан. Айналасына ас қойып, Изені көлдей шалқытқан. Қолын қатты тигізбей, Кірлі көйлек кигізбей, Иісін жұпар аңқытқан.
Есті бала тырысқан, Есер бала ұрысқан. Кел, балалар, оқылық Оқығанды көңілге Ықыласпен тоқылық! Әлпештеген ата-ене Қартаятын күн болар. Қартайғанда жабығып, Мал таятын күн болар. Ата-енең қартайса — Тіреу болар бұл оқу! Қартайғанда мал тайса – Сүйеу болар бұл оқу! Кел, балалар, оқылық Оқығанды көңілге Ықыласпен тоқылық! Оқу білген таниды, Бір жаратқан Құдайды. Танымаған Құдайды Не ғылғанда ұнайды... «Шырағым адам болғай» деп, Ата-енең жылайды. Баладан қайыр болмаса, Баланы неге сұрайды?! Кел, балалар, оқылық, Оқығанды көңілге Ықыласпен
Ықыласпен тоқылық! Сиса көйлек үстінде Тоқуменен табылған... Сауысқанның тамағы Шоқуменен табылған... Өнер-білім — бәрі де Оқуменен табылған. Кел, балалар, оқылық Оқығанды көңілге Ықыласпен тоқылық! Надандықтың белгісі — Еш ақылға жарымас. Жайылып жүрген айуандай Ақ-қараны танымас. Аяңшыл ат арымас, Білім деген қарымас. Жөн білмеген наданға Қыдыр ата дарымас. Кел, балалар, оқылық Оқығанды көңілге Ықыласпен тоқылық! Оқу деген шыны-ды, Тұрған сайын шыныққан... Оқу білген адамдар Май тамызған қылыштан... Білмегенді білуге
