Дайындаған: Елмұрат Ораз

 

«Шабыт» баспасы

Алматы, 2022

Қисса һамра, Хұсрау патша

Біздерге жәрдем бергіл, Азим, Сұбхан,

Жаралды кәф, нуннан мұнша ғұлман.

Бұ сөзіме жәрдем бер, Жомарт Патшам,

Сөйлеуім жәрдем берсең болар асан.

Бір Алла, тұғры сөйлет тілімізді,

Шығарма жаман сөзден мінімізді,

Батин-Заһир, ашқайсың көзімізді

Махшар күн ғарасат майданында.

Өзге сөз дәмін татсаң кеңес емес,

10. Бұ сөзім қанша айтсам да түгесілмес.

Мысыр шаһарын билеген Хұсрау патша,

Жамағат, құлақ салып тыңда кеңес.

Хұсрау-ды билеп тұрған елінің бәрін,

Хүкіміне көндіріп ап тамам жанын.

Тамам жан хүкіміне көніп тұрып

Елінің және айтайын қылған заңын.

Сол жұртта қулық-сұмдық шығад екен,

Патшаға сондай қатты шағады екен.

Мәжіліс үлкен кеңес болған жерде

20. Ұлы барға ат мінгізіп, қызы барға шапан берді.

Жамағаттар, осындай тыңда кепті,

Рұқсат беріп, азырақ сөйле депті.

Баласы жоқ кісіні мазақ қылып

Беліне қыстырады екен қызыл жілікті.

Кім өтпей қалады дүния боқ,

Баласы бар кісінің көңілі тоқ.

Сонша жұртты билеген Хұсрау патша,

Сол күнде ұлы да жоқ, қызы да жоқ.

Сол жұрттар перзентсізге қиын қылды,

30. Баласы бар кісінің сыйын қылды.

Падишаға бір қорлық қылайық деп

Мысырдың ортасында жиын қылды.

Келмеген сол жиынға жан қалмады,

Жиылсын деп еліне жар салады.

Патшамызға бір қорлық қылайық деп,

Патшасын алдап сонда шақырады.

Шақырған соң жұртына келді патша,

Жиылған тамам елді көрді патша.

Ұлы барға ат мінгізіп, қызы барға шапан берді,

40. Не қылса да қорлыққа көнді патша.

Ғаріп жан не көрмейді тіріклікте,

Жан кеткенше қылыңыз құлшылықты.

Ұлсызға орын, қызсызға қызық жоқ деп,

Хұсраудың беліне қыстырыпты қу жілікті.

Дүлдүлдің бар белгісі қашаған-ды,

Жоямыз өлімді айтсақ босағанды.

Есіне бала түсіп осы жолда,

Жад етіп жылап тұрды Жасағанды.

Есіне бала түсіп осы жолда,

50. Бір Құдай, бұ құлыңды өзің оңда.

Падиша қолын тұтып жылағанда

Көңілін көтереді Қасым сонда.

Бұлайша мұңдық қылды Хақ Тағала,

Жамағат, бұ сөзімді тыңдап қара.

Падишаның сүйікті төлеңгіті

Көңілін көтереді Қасым сонда.

– Бұ дүниеде кім өткен мұңсыз болып,

Өзі тұр бір Алланың мұңсыз болып.

Құданың бек сөйлескен досты еді,

60. Мұхаммед Мұстафа өткен ұлсыз болып.

Ұлсыз боп Мәриям ұғылы Иса да өткен,

Алла деп ақтың жолын қуса да өткен.

Алланың бек сөйлескен досты еді,

Ұлсыз боп дүниеден Мұса да өткен.

Кім өткен жаралған жан мұңсыз болып,

Өзі тұр бір Алланың мұңсыз болып.

Он сегіз мың ғаламға патша болып,

Тағы өткен тақ Сүлеймен ұлсыз болып.

Ойлаңыз кім өтеді мұңсыз болып,

70. Кәпірді жаратады қамсыз қылып.

Ойлаған мұратына қол жеткен жоқ,

Сахра патша о да өткен ұлсыз болып.

Жүресіз бала үшін арып-ашып,

Ермеңіз көңлі тарға, білің қасиб.

Дүниелік бүйтіп жиған не көресіз,

Ей, тақсыр, қатын алшы малың шашып.

Бір Құдай балалыны оңдайды енді,

һеш ісі баласыздың оңбайды енді.

Екі ханым үстінен қырық қыз алды,

80. Біреуінен бір бала болмайды енді.

“Қатындар азық пісір жүремін”, – деп,

“Мен қашан бала сүйіп күлемін”, – деп.

Қырық қызды қоя берді үйлеріне,

“Тентіреп түзде жүріп өлемін” деп.

Кітаптан осы сөзді алдым ұғып,

Ел ішінде жүрейін нағып бұғып.

Дүния-малын, қатындарым талақ қылып,

Ғұмырымды өткіземін түзде жүріп.

Не бақыт жолығады түзде жүріп,

90. Әулиеге түнейін іздеп жүріп.

Ел-жұртымнан мехнатты көргенімше,

Қаңғырып өлемін деп түзде жүріп.

Жамағат, құлағың сал енді бізге,

Падиша шыдамайды қорлық сөзге.

Дүния-малын, баршасын талақ қылып,

Патша енді ылақты жапан түзге.

Патша алды бала үшін көп тоқалды,

Перзентінің жоқтығымен жұрты қалды.

Қаңғырып Хұсрау патша ұйықтап жатса,

100. Хазіреті Қызыр шықты ақ сақалды.

– Ассаламуәлейкум, бабам, – деді,

– Уағәлейкумассалам, балам, – деді.

Мысыр шаһарын падиша тастап кетіп,

Патша, қайда барасың, балам, – деді.

Патша болып жүрмедің көңіл татып,

Сіз маған кез келдіңіз душарласып.

...