Дурны ў задачах, як дубіна! —

Спыняе бацька грозна сына. —

Але вучыцца мне без дуру,

А не — як з гада спушчу скуру!

Ўсё разумець павінны самі! —

І бацька ўсіх абвёў вачамі,

Кіўнуў выразна на аборку.

На тым і кончылі гаворку.

Яшчэ дарэктар не з'явіўся,

А Ўладзя хлопцам пабажыўся,

Што ён за вуха ўзяць не дасца,

Няхай лепш возьме яго трасца!