ірә, мұндай ұсақ-түйек оқиғалар Руттың өзіне де ұнаған тәрізді. Алайда осының бәрі әзірге екеуміздің сонау тұманды күні жаңбырдан паналап тұрғандағы оқиғамыздың қасында түк емес еді. Әрі сол қателігімді ешқашан түзей алмайтындай көрінгенім де рас. Бірде кешкісін павильон қасындағы орындықта отырып осындай тығырықты жағдайдан қалай шығу керегін бас қатыра ойланғаным бар. Өкініш пен амалсыздық түйсігі тым ауыр еді, көз жасыма да ерік бергем. Алда-жалда қарым-қатынас дәл сол қалпында қалса, не боларын білмеймін. Мүмкін, түптің түбінде болған оқиғаны ұмытуымыз да мүмкін; әйтпесе бір-бірімізден алшақтауымыз ықтимал еді. Дегенмен нақты өмірде маған сол қателігімді түзеуге мүмкіндік берілді.

Бейнелеу өнері өтіп жатқан, сабақ өткізіп тұрған Роджер мырза бір сәт сыртқа шығып кетті. Бір-біріміздің мольбертімізге үңіле көз салып, өзара әңгімеге кіріскенбіз. Бір кезде Мидж А. деген қыз бізге жақындап келді де, Рутқа өзімсініп:

— Сенің әлгі пеналың қайда? Әдемі зат еді! — деді.

Бойын тез жинап ала қойған Рут төңіректе кім бар дегендей айналасын шұғыл шолып шықты. Әдепкі тобымыздан бөлек тағы да екі-үш бала бар еді, қалғандары алыста болатын. Мен болсам сатып алушылардың тізімі жазылған журнал туралы жан адамға айтқан емеспін, онымды Руттың өзі де білмейтін. Миджге жауап берген кезде оның дауысы әдеттегіден де жұмсақ болды.

— Өзіммен бірге алып келген жоқпын. Оны сандығымда сақтаймын ғой.

— Бәрібір әдемі зат. Қайдан алып жүрсің?

Миджде ешқандай жаман ой жоқ еді — онысы анық көрініп тұрды. Бірақ Рут алғаш рет пеналын көрсеткен кезде бесінші сыныпта болғандардың бәрі қасымызда тұрған. Оны білген Руттың толқығаны да анық байқалды. Осының бәрін санамнан бір мәрте өткізіп алған мен мұны өзіме берілген мүмкіндік деп қабылдадым. Басқа бөтен ойым болған жоқ. Руттың абыржи бастаған түрін Мидж немесе басқа біреу сезіп қалмасын деген ниетпен Рутты қорғаштап:

— Біз ол пеналдың қайда екенін саған айта алмаймыз, — дедім.

Рут, Мидж және басқалары маған таңдана қарап қалыпты. Бірақ Миджге қарап сөзімді жалғастыра бердім: