«Sohibqironi a’zam Chingizxoni muazzam, – deb o‘qiymiz ushbu asarda, – biror din-u millatga yon bosmagan. Bir millatning ikkinchi bir millat ustidan ustunligi taassubidan o‘zini nari tutardi, musulmonlar toifasining ulamo va zohidlarini e’zoz ko‘rardi»