Жалқаулықтың зардабы Жалқаулық – адам бойындағы жұмысқа енжарлық, бойкүйезікті білдіретін жаман қасиет. Жалқаулық – көптеген жамандықтың бастауы. Сол себепті Расулалла (с.а.с.) көбінесе жалқаулықтан сақта деп тілеген. «Уа, Алла Тағалам! Күпірліктен, кедейліктен, қабір азабынан сақта» деген хадисте кедейлікті күпірлікпен тең айтуы, кедейліктің түбі күнәһарлыққа, мінездің бұзылуына, тіпті тағдырға наразылық жасап күпірлікке алып баратындығы жайында айтылған. Тіпті өмірі қабір азабы секілді азапқа айналғандай жаман ойға салынуы мүмкін.
Хасбуналлаһу уә ниғмәл уәкил, ниғмәл мәула уә ниғман-насир» (Алла бізге жетіп асады. Ол неткен ғажап уәкіл! Ол неткен керемет Мәула! Ол неткен асқан жәрдемші!) – дейтін болса, жан дүниесі сондай, ауызбен айтып жеткізе алмас, рақатқа бөленіп, дүние оның көз алдында мәнсіз-мағынасыз күйге түседі.
Алла Тағала өзін танып, иман етіп бойсұнып, шүкір етсін деп құлдарын сансыз нығметке бөлеген. Бірақ адам баласы оларға алғыс емес, шағым айтып, шүкірлік емес, надандық танытуда. Бұл сәтте Алла оларды күпірлік пен надандықтың ұйқысынан оятып, беттерін иман мен шүкіршілікке бұру үшін бастарына бәле жібереді.
