Оглавление

1. Қазақша ашылып сайрау
2. (Екі актілі, алты көріністі комедия)
   1. Бірінші акт №1 көрініс
   2. №2 көрініс
   3. №3 көрініс
   4. Екінші акт №4 көрініс
   5. №5 көрініс
   6. №6 көрініс
   7. СОҢЫ

(Екі актілі, алты көріністі комедия)

Негізгі кейіпкерлер:

Көмекбай — шаруа, жасы 44-45-терде

Рысты — Көмекбайдың әйелі, жасы 42-43-терде

Зибаш — дүкенші келіншек, 35-тер шамасында

Ермек — Көмекбайдың көршісі, 45-46-лар шамасында

Әлайдар — Көмекбайдың мектепте бірге оқыған сыныптасы

Жанайдар — Әлайдардың төртінші сыныпта оқитын ұлы

Учаскелік полиция инспекторы — жасы 32-33-терде

Бірінші акт
№1 көрініс

Түс қайтқан мезгіл. Жұмыстан оралған Көмекбай адымдай басып, өзінің ауыл шетіндегі арзан қам кірпіштен салынған, ескілеу, шатырын күн едәуір жеп тастаған шиферлармен жабылған үйіне келіп кіреді. Дәліздің табалдырығынан аттай бергенде ол есік алдында тұрған шоқ самаурынның кернейіне сүрініп кетіп, құлап қала жаздайды. Керней Көмекбайдың екпінімен қаңғыр етіп, есік пен төрдей жерге домалап түседі. Дәліздің бүгіндікке жиналмағаны көрініп тұр: екі-үш үлкенді-кішілі пластмасса леген, су тасуға арналған сырты кірқожалақ темір фляға, осы үйдегі жандардың сыртқа киетін аяқкиімдері еденде қалай болса, солай шашылып жатыр. Бұл көрініс онсыз да іші алай-түлей болып, сіркесі су көтермей келе жатқан Көмекбайдың одан сайын жынын қоздырады.

Көмекбай. Мыналарды неге жинамаған-әй?! Әрдайымғылары осы, жау тигендей жайрайды да жатады бұл үйдің іші. Ырысты-Ырысты! Ырысты деймін!..

Көмекбай аяқкиімдерін дәлізге қалдырып, үйдің ішіне енеді. Төргі бөлмеден бет-жүзі сәл-пәл ісіңкі тартып, басындағы гүлді жібек орамалы желкесіне қарай әнтек қисайып кеткен Көмекбайдың Құдай қосқан қосағы Ырыстының басы қылтияды.

Рысты. Не боп қалды?

Көмекбай. Қайда жүрсің?

Рысты. Қайда жүргені несі? Осы үйде де. Жаңа ғана қисая қойып ем, кішкене көзімнің шырымын алайын деп…

Көмекбай. Сенің-ақ әйтеуір ұйқың қанбайды. Дүниені топан су қаптап келе жатса да саған бәрібір, пырылдап ұйықтай бересің. Күн кеш болған жоқ па, тамақты қашан асасың, шайды қашан қоясың? Бері кел, сөйлесетін әңгіме бар.

Рысты. Айта берсеңші…

Көмекбай. Бері кел дедім ғой мен саған!..

Рысты. Ойбай, Құдай-ай, келіп тұрмыз ғой енді!..

Көмекбай. Көшеміз! Бүгіннен бастап жинал. Осы «Кеңтүпті» бар ғой… Желкемнің шұқыры көрсін енді!..

Рысты. Не деп тұр осы?! Мына қыстың көзі қырауда ма?..

Көмекбай. Қайдағы қыстың көзі қырауда, қайдағы қыстың көзі қырауда, а-а?! Осы сенің-ақ қысыңның көзі қыраулайды да тұрады екен! Бүгін бар болған қарашаның екісі!..

Рысты. Қарашаның екісі болса, көзді ашып жұмғанша күні ертең-ақ желтоқсаның келмей ме ысқырып. Енді қыс болмағанда несі қалды сонда?

Көмекбай дәл осы кезде қабырғадағы киімілгішке курткасын іліп жатып, әйеліне ерекше бір «мағыналы көздермен» тағы бір оқшырая қадалып өтеді.

Көмекбай. Осы әдетіңді қашан қояр екен