Кімде-кім бір игі істі бастап өзгеге үлгі болса, өзінен кейін сол істі істегеннің сауабындай сауап алады.
Жүрегінде шаңның тозаңындай тәкаппар-лық болған адам жаннатқа кіре алмайды.
Кімде-кім ғылым жолына түссе, Алла тағала оған жұмаққа барар жолды жеңілдетеді. Алланың үйлерінің бірінде бас қосып, Құран оқып әрі оны өзара талқылап түсінуге тырысқан қауым жан тыныштығы мен Раббыларының шексіз мейіріміне бөленеді, періштелердің қорғауында болады және Алла тағала құзырындағыларға оларды мақтайды.
(Мүслим)
«لَا حَسَدَ إِلَّا فِي اثْنَتَيْنِ: رَجُلٌ آتَاهُ اللّٰهُ الْقُرْآنَ، فَهُوَ يَقُومُ بِهِ آنَاءَ اللَّيْلِ وَآنَاءَ النَّهَارِ. وَرَجُلٌ آتَاهُ اللّٰهُ مَالًا فَهُوَ يُنْفِقُهُ آنَاءَ اللَّيْلِ وَآنَاءَ النَّهَارِ»
Екі түрлі адамға ғана қызғанышпен қарауға болады: Алла тағаланың қалауымен Құранды толық меңгерген соң, оны күндіз-түні оқып әрі оқығанына амал еткен ғалымға және Алланың берген байлығын күн-түн демей игі жолға жұмсаған атымтай жомартқа.
«لَأَنْ يَحْتَطِبَ أَحَدُكُمْ حُزْمَةً عَلٰى ظَهْرِهِ خَيْرٌ مِنْ أَنْ يَسْأَلَ أَحَدًا فَيُعْطِيَهُ أَوْ يَمْنَعَهُ»
Расында, қайсыбіріңнің болмасын бір құшақ отын шауып, соны сатып күн көруі – беруі де, бермеуі де мүмкін болған біреуден қол жайып қайыр-садақа тілегеннен әлдеқайда қайырлы.
Алланы және оның елшісін бәрінен де артық жақсы көру;
2) Біреуді жақсы көрсе, тек қана Алла разылығы үшін жақсы көру;
3) Алла тағала күпірліктен құтқарған соң, қайтадан сол күпірлікке қайтып оралудан отқа түскеннен бетер жаны түршігіп, аза бойы қаза болатын адам.
Сендерге кімдердің жұмаққа баратынын айтайын ба? Өзі әлжуаз әрі елеусіз болса да, Алланың атымен ант етсе, ішкен антын Алла тағала жалғанға шығармайтын әрбір адам жұмаққа барады. Сондай-ақ, кімдердің тозаққа кіретінін айтайын ба? Әрбір озбыр, дөрекі, сараң және тәкаппар адам тозаққа кіреді.
Мұсылманның діндес бауырының алдында бес міндеті бар: сәлемдесу, науқастың көңілін сұрау, жаназаға қатысу, шақырған жерден қалмау және түшкіргенге «йархамукаллаһу»
Араларыңнан ешқайсысың өзіне қалағанын мұсылман бауырына да тілемейінше толық иман еткен болып саналмайды.
(Бұхари, Мүслим)
«مَنْ رَأٰى مِنْكُمْ مُنْكَرًا فَلْيُغَيِّرْهُ بِيَدِهِ، فَإِنْ لَمْ يَسْتَطِعْ فَبِلِسَانِهِ، فَإِنْ لَمْ يَسْتَطِعْ فَبِقَلْبِهِ وَذٰلِكَ أَضْعَفُ الْإ۪يمَانِ»
Араларыңнан әлдекім қандай да бір жаман қылық көрсе, оны қолымен дұрыстасын. Егер оған шамасы келмесе, тілімен түзетсін. Тілімен де дұрыстай алмаса, жүрегімен дұрыстауға тырыссын (яғни, сол жағымсыз істі жүрегімен жазғырсын). Бұл – иманның ең әлсізі
17
.
17 Яғни, жаман істі көріп тұрып, содан ең болмаса іштей жиренбеген адамның иманы жоқпен тең.
Қабірге дейін мәйіттің соңынан үш нәрсе еріп барады: жақындары, дүние-мүлкі және амалы. Бұлардың екеуі кері қайтып, біреуі онымен бірге қалады. Жақындары мен дүние-мүлкі оны тастап кері қайтады да, амалы онымен бірге қалады.
Яғни, пайғамбар жасына келгенше құлшылық жасамаған адамның Алланың алдына барғанда: «Тағы да біраз өмір сүрсем, құлшылық жасар едім» – деген сылтауы қабылданбайды.
