Йдуць песні, казкі ў дамавіну;
Якія дзед спяваў складаў;
Свае жалейкі люд закінуў,
Чужым свісцёлкам месца даў
Загубіў сваю скуру, чужая ж ня цешыць
Абадранай душы ў павуціне;
Годзе, душа маладая, пакутаваць,
Шляхам заломным снаваць бескарысна, —
Страшна загадкі усябыту расплутываць,
Выхад з туманаў знаходзіць разблысны