Абай Құнанбайұлы

Адам – бір боқ көтерген боқтың қабы

Балалық өлді, білдің бе

Жүрегім менің қырық жамау

Жүректе қайрат болмаса

Бір сұлу қыз тұрыпты хан қолында

Піл мен қанден

Есіңде бар ма жас күнің