Творы часоў ссылкі і апошніх гадоў жыцця 1825–1847

Чачот Ян

- Рада б я паехаць з вамі
У любую даль,
Ды мне маткі і сястрычак
І айчыны жаль.

Кум і кума

Кума нітак напрала,
У маток іх звівала.
Кум дзівіўся: як гожа
Кума ніткі віць можа.

Наварыў кум ёй піва,
Частаваў так зычліва
І дзівіўся: як гожа
Кума піва піць можа.

Як з бяседы аднойчы
Кум куму вёў уночы,
Ён дзівіўся: о Божа,
Кума йсці ўжо не можа.

Яна далёка

Трызню табою, адзінай,