автордың кітабын онлайн тегін оқу  Қобызым неге сарнайды

Шәкәрім Құдайбердіұлы

     Қобызым неге сарнайды? -

Ажалдан хабар береді.

Сыбызғым неге зарлайды? -

  Деп тұр ием өледі. 

Дүниедегі қуаныш,-

Бір азғантай жұбаныш.

Оның түбі бір налыс,

Қайғы мен рахат тел еді.

Басқа түскен әрбір іс,

He қызықты, не кейіс,

Ойласаң, ол - көрген түс,

Соғып өткен жел еді.

Бақ бермейді есіркеп,

У салады жесін деп.

Иманың мен жаның жеп,

Жерге апарып көмеді.

Ақ малтадай езеді,

Түбінде сенен безеді,

Оны ақылың сезеді,

Heгe нәпсің сенеді?

Біле тұра талай жан

Саудаға салып ар-иман.

Алдап берген уынан

Көп жұтқысы келеді.

Сұлу бетін сүйгізсе,

Улатып, жанды күйгізсе,

Маңдайын жерге тигізсе,

Ешкім әрі жүр демеді. 

Ac бергенін дейді той,

Ол - қасапшы, бұлар - қой,

Көп мисызда болмайды ой,

Бұл не қылған ел еді!