Түрік, қырғыз-қазақ һәм хандар шежіресі
Шәкәрім Құдайбердіұлының "Түрік, қырғыз, қазақ һәм хандар шежіресі" — тарихилығымен, деректерінің кең ауқымдылығымен көзге түсетін еңбектердің бірі.
Кемеңгер Абайдың ұсынысымен Шәкәрім қазақ шежірелерін жинастырып түрік, қырғыз, қазақ және хандар шежірелерін қатар қойып зерттеуі, оның білгір тарихшы, білікті сөз зергері болғандығын көрсетеді.
Кемеңгер Абайдың ұсынысымен Шәкәрім қазақ шежірелерін жинастырып түрік, қырғыз, қазақ және хандар шежірелерін қатар қойып зерттеуі, оның білгір тарихшы, білікті сөз зергері болғандығын көрсетеді.
Жас шектеулері: 12+
Түпнұсқа жарияланған күн: 2012
Қағаз беттер: 57
Пікірлер3
Дәйексөздер12
Қалмақ деген — қалғандар деген сөз. Олардың ойрат қалмақ атанған себебі, мағолдар күнбатысқа қойған әскерлерін ойрат деп атаушы еді.
Содан жанжал төбелес болып, ақырында 1723 жылы қазақ-қалмақ болып жиылып соғысқан да, қазақтың көбін қырып, қалғанын қуып жіберген соң қазақтар аш-жалаңаш жаяу шұбап, бір көлдің басына келіп, көлді айнала сулап жатыпты. Сонда бір ақсақал кісі айтыпты: балалар адам бастан кешкен жақсылықты қаядай жұтпаса, жаманшылық көргенінде, сондай жұтпауы керек. Біздің бұл көрген бейнетіміздің аты «Ақтабан шұбырынды, алқа қол сулама» болсын дейді. Мағынасы — табанымыз ағарғанша жаяу жүріп, көлді айналып жатқан күн дегені. Және сол жолда айтылған қазақтың ескі өлеңі мынау:
