Жиырма үш жасымда

Шәкәрім Құдайбердіұлы

Жүзіңді көргелі

Күн шықты қайтадан,

Бір көріп өлгелі

Ұмтылды бері таман.

Жиырма үш жасымда

Бұл өлең жазылған,

Басында табылмай

Өзіне лайық ән.

Мұңлы, күйсіз,

Жесір боп жатыр еді,

Мінеки, ойланып,

Өз әні табылған.

Бақытсыз жүрегім

Жалындап жанып тұр.

Үмітті тілегім

Орынсыз қалып тұр,

Ақыл, қайрат,

Сабырдың бәрі кетіп,

Адасқан асығың

Мұңлы әнге салып тұр.

Көзіме көріндің,

Ашылмас сорыма,

Байқамай іліндім

Сиқырлы торыңа.