Змітрок Бядуля

Антону i Iвану Луцкевiчам

Браточкі Антон і Іван!

  Чалом, чалом, даражэнькія. Не маю слоў пісаць Вам, як я рад быў, атрымаўшы вестку аб Вас. Вельмі цешыўся я з Вашай працы за гэты час. Пад Вялікарасіяй у Менску гэтага зрабіць нельга было нават за час волі. Цэнтралістычныя тэндэнцыі народных камісараў ціскалі і душылі беларусаў, бадай, горш за Мікалая. Паявілася ў нас, праўда, шмат новых людзей — ссыльныя з Сібіры і інш.

  Большая частка нашых людзей палітыкай займалася. 3 газет нашых аб усім даведаецеся. Што датычыць мяне, дык я быў заняты, бадай, увесь час службай па «абмундзіраванню арміі» як ваеннаабавязаны, але штосьці і я рабіў Можа, якім спосабам вырвецеся да нас.

Цалую Вас моцна.

Кланяюся ўсім.

Ваш Бядуля.