автордың кітабынан сөз тіркестері  Шыбындар әміршісі

Уильям Голдинг

— Сендер сияқты боянып алған қара жүзді банды болған жақсы ма, әлде Ральф сияқты парасатты адам болған жақсы ма? — деді ол.

— Біздің жалғыз ғана үмітіміз — күн жарықта белгіні ұстап отыру. Сол кезде кеме түтінді көреді, осында келіп, бізді құтқарып алады. Ал бұл түтін болмаса, бізге кездейсоқ қандай кеме өтеді деп күтіп отыруға ғана тура келеді. Солай тіпті көп жыл күтуіміз мүмкін. Тіпті сол күйімізше қартаюымыз мүмкін...

Сен, деймін оған, әрине, менен күштісің, сенің демікпе сияқты ауруың жоқ. Және мен сияқты емес, сен көзіңмен дүниенің бәрін көресің деймін. Бірақ мен сенен көзәйнегімді ғана қайтар деп сұраймын, бірақ қайтара көрші деп жалынбаймын. Тіпті адам сияқты болсаңшы деп айтпаймын да. Өйткені сен күштісің бе, әлсізсің бе — мәселе онда емес, ең бастысы — адалдықта. Ал адалдықтың аты — адалдық. Олай болса, қайтар менің көзәйнегімді, сен қайтаруға міндеттісің деймін!

Бізге бұл аралдан құтылудың бір ғана жолы бар. Кейбіреулер аңшы болып ойнап, шошқа аулап жүре берсін...

Дәл солай. Айтшы, жаққанда не мағына бар?

— Жаңбыр жауса, жақсы болар еді.

— Үйге қайтсақ, жақсы болар еді.

Осының бәрі тек шыбындарға ғана әсер етпеген сияқты, олар өз әміршілерін көрсетпей, қарайтып жіберді, ал шашылып жатқан ішек-қарынды үйілген қарақошқыл көмірге айналдырды. Саймонның мұрнынан қан кеткен кезде де шыбындар одан өлген шошқаның иісін артық санап, үймелей қоймады.

Найза біртіндеп сұғыла берді, шошқаның шыңғырған үні сүйектен өткендей жан дауысына ұласты

Шошқалар майлы қарындары қампиып, ағаш түбіндегі қоңырсалқын көлеңкеде аунап жатыр еді.

Қарапайым даналық деген осы. Алға мақсат қойылып еді, бәрі аса құштарлықпен іске кірісіп кетті.