Янка Купала

Алеся

Кукавала зязюля 

У зялёным лесе,

Гадавала матуля 

Дачушку Алесю.

Гаманіў бор сасновы 

Ўвечары і ранкі,

Над калыскай ліповай 

Пела калыханкі.

— Спі, засні, мая дзетка, 

Птушкі ўжо заснулі,

Спі, засні, мая кветка, 

Люлі, люлі, люлі.

— Спі, не ведай трывогі, 

Надыдзе часінка,—

На свае ўстанеш ногі,

Мая ты дзяўчынка.

Будзеш кужаль ты прасці, 

Будзеш ткаці кросны, 

Выглядаці долі, шчасця 

Ў маладыя вёсны.

Кукавала зязюля 

У зялёным лесе,

Не згадала матуля,

Што выйдзе з Алесі.

Як набралася моцы 

Матчына дачушка, 

Паляцела да сонца 

Пералётнай птушкай.

Паляцела дзяўчына     

Самалётам гонкім

Над шчаслівай краінай, 

Над роднай старонкай.

Адчыняе вароты 

Нябесным маршрутам 

Ці як ястраб з высотаў 

Скача з парашутам.

І да сонца праз хвілю,

А ўсё вышай, вышай! 

Самалётавым крыллем     

Воблакі калыша.

Стара маці днём, ночкай

Марыць ля аконца:

Ужо к прасніцы дочка 

Не зляціць з-пад сонца.

Кукавала зязюля 

У зялёным лесе,

Не згадала матуля,

Што выйдзе з Алесі.

1935