автордың кітабын онлайн тегін оқу Айда атыңды, Сәрсембай
Айда атынды, Сәрсембай,
Ағарып алтын таң атпай
Шығайык қырға, далаға.
Шу-шу-шу…
Әттең ғана бұл оқу!
Келмес едім қалаға.
Қарашы кейін бүрылып:
Таудай болып созылып
Қала — бір жатқан дәу пері.
Айналасы — тұман, түн,
Дем алысы — от, түтін,
Жарқ-жүрк етер көздері.
Сөзі у-шу, ың да жың,
Сасық иіс ауыр тым,
Тұншықтым ғой, Қүдай-ай!
Кейін карап нетеміз,
Ауылға қашан жетеміз,
Айдашы атты, Сәрсембай!
Әйелдері ұятсыз,
Күнде сүйгіш, тұрақсыз,
Қылмыңдасар, керілер.
Жүздерінің қаны жоқ,
Көздерінің жаны жок,
Еркектері — «перілер».
Оларда отты жүрек жоқ,
Тамақтан басқа тілек жоқ,
Қорсылдаған «доңыздар».
Түн баласы перілер,
Жүмақтан артық көрінер
Оларға сасық үңгір тар.
Көкті көрмес көр олар,
Қарашы, қанша жұлдыз бар,
Күліп қана жүзеді Ай.
Қалаға келіп қаңғырдым,
Сар даламды сағындым,
Айда атынды, Сәрсембай!
Әлде ұйқың келе ме?
Сәрсембай-ау, сен неге
Шырқап бір ән салмайсың?
Жетесің туған жеріңе,
Еркелеткен еліңе,
Жүрегім, неге жанбайсың?!
Сарыаркамның топырағы —
Менің жаным шырағы,
Кеудемді төсеп жатамын.
Оның жібек желінің,
Тәтті, кәусар көлінің
Қазір дәмін татамын.
Қайрылып кейін қараман.
Шықтық па ұзап қаладан,
Айтшы, жаным ағатай?
Кейін қарап нетеміз,
Ауылға қашан жетеміз,
Айдашы атты, Сәрсембай!
