«Аллаһуммә әғинни ала зикрикә уә шукрикә уә тиләуәти китәбикә» (Аллам, Құран оқуда, Сені көп зікір етуде және Саған шүкіршілік етуде маған көмекші бол) дейді. Сосын үш рет мұрнына су алады және «Аллаһуммә әрихни раихатал-жәннәти уә әнтә анни радин» (Аллам, мендей құлыңа разы болған түрде жұмақтың иісін иіскет) дейді. Сосын үш рет бетін жуып, «Аллаһуммә бәййид уәжһи бинурикә иәумә тәбйадду ужуһу әулияикә» (Аллам, әулие құлдарыңның жүздері ағаратын күні менің жүзімді де иләһи нұрыңмен нұрландыр)
ол сәтте оған парыз болған нәрсе – «Лә иләһә иллаллаһ Мухаммадун расулуллаһ» деген сөздің мағынасын білу. Ал бұл – бірінші негізде түсіндірілген әһл-сүннет сенімін білу деген сөз. Дәлелдерімен білудің қажеті жоқ. Ол парыз да емес. Алайда Алланың сипаттарына, Расулалланың (с.а.с.) сипаттарына, ақыреттің, жұмақтың, тозақтың, махшардың, өлгеннен кейін тірілудің сипаттарына сену арқылы болады. Оның осындай сипаттарда болған бір Раббысы бар екенін біледі.
Расулалла (с.а.с.) айтады: «Ғапылдардың арасында Алланы есіне алған адам кепкен ағаштардың арасындағы жасыл көшет секілді, өлгендердің арасындағы тірі адам секілді және соғыстан қашқандардың арасындағы арыстандай кеуде керіп соғысқан адам секілді».
Алтын табақ беріп, құмыра алған адамға не деуге болады? Дүние балшықтан жасалған құмыра секілді құнсыз әрі тез сынады. Ал ақырет болса алтын табақ секілді, құнды, мықты әрі тұрақты.
