Ким ўз уйининг жаннатдек бўлишини хоҳламайди? Ҳа, эр-хотин ўзаро меҳр-муҳаббат билан боғланган, ҳаёт қийинчиликларига қарши бир-бирини қўллаб-қувватлаган, фарзандлар меҳр-оқибат ва ҳурмат доирасида улғаядиган оила муҳитига эга бўлиш барчанинг орзуси. Афсуски, бугунги оилавий муаммолар бепарволик билан тилга олиниб, ечим топиш ўрнига улар ҳал қилиб бўлмас ҳолга келмокда. Турмуш доирасидаги масалалар янада илдиз отиб, аёлларга нисбатан зўравонлик авж олмоқда, ажримлар йил сайин ортиб бормокда. «Уйимиз жаннатга айлансин» китоби Куръон ва суннат нуқтаи назаридан ушбу тенденцияни тўхтатиш, оилада юз берган салбий ҳолатларни таҳлил қилиб, уларнинг психологик ва маънавий жиҳатларини чуқурроқ ўрганиш орқали жуфтликларга ўз уйларини жаннатга айлантирадиган ечимларни таклиф этади. Соғлом оила ва соғлом жамият шаклланишига эришиш йўлларини кўрсатади.
Она фарзандини қўшнидан туз сўрашга юборарди. Бола: «Ойи, ахир уйимизда туз бор-ку!» деган вақт, она: «Ўғлим, уйда туз борлигини мен ҳам биламан. Лекин қўшниларимизнинг шароити бироз оғир, уйларида, албатта, туз бўлиши керак. Биз улардан туз сўрасак, улар ҳам биздан бирор ҳожатларини бемалол сўрай олишади», дер эди. Қандай гўзал тарбия!
Масалан, эр ва хотин зинадан кўтарилаётганда, аёл олдинда, эри эса унинг орқасидан чиқар эди. Бунинг иккита сабаби бор: аёлнинг танаси кўриниб қолмаслиги ва агар оёғи тойиб кетса, эри уни ушлаб қолиши мумкин эди