Пікірлер2
Дәйексөздер
— Кетпесем, сендер сияқты болуым керек. Ал менің сендер сияқты болғым келмейді. Менің сен таңдап берген оқуды да оқығым келмейді. Сендер сияқты алдамшы, бірін-бірі алдаған қоғам құрып… Сендер тирансыңдар, адамзаттың қас жауысыңдар. Коррупция да, әділетсіздік те сендердің жұмыстарың.
— Сен… осының бәрі өзіңнің ойың ба? — деді әкесі басқа ештеңе аузына түспей.
— Өзімдікі! Адамды адам ретінде бағаламайтын, бәрін ақшаға сататын сендердің қоғамдарың маған ұнамайды! Неге бәрін осындай қылып жібердіңдер, а? Дүниенің тас-талқанын шығарып? — Ұлы кәдімгідей түңіле сөйледі. — Пап, сен де кінәлісің бұған, сол үшін кешірім сұрауың керек, бірақ сен сұрамайсың, білем!
— Тоқтат! Кімнен кешірім сұраймын? Сен өзі жынданған шығарсың! — деп айқай салып үстелді қойып қалған кезде барып бала да тыншығандай болды.
— Ақшаны жамандайсың ба? Ақшаны оған қолы жетпегендер жамандайды. — Әкесі мырс етті. — Ал сен не үшін жамандайсың? Сол ақшаның арқасында емес пе бәрі? Мына пәтерің, компьютер, соңғы модель телефон, ағылшын курсы, жаз сайын баратын курортың, оқуыңның ақшасы… Есіңде болсын, ол менің еңбегім, адал еңбегім!
Ұлы үндемеді.
— Балам, — деп дауысын жұмсарта сөйледі әкесі. — Балам, тыңдашы, сенің жасыңда жас жігіт білім алады, өмірден мақсат іздейді, Ал сен, меніңше… мына кітаптарды жай ермек үшін оқып жүрсің, солай ма? Мен солай ойлаймын.
— Сен… осының бәрі өзіңнің ойың ба? — деді әкесі басқа ештеңе аузына түспей.
— Өзімдікі! Адамды адам ретінде бағаламайтын, бәрін ақшаға сататын сендердің қоғамдарың маған ұнамайды! Неге бәрін осындай қылып жібердіңдер, а? Дүниенің тас-талқанын шығарып? — Ұлы кәдімгідей түңіле сөйледі. — Пап, сен де кінәлісің бұған, сол үшін кешірім сұрауың керек, бірақ сен сұрамайсың, білем!
— Тоқтат! Кімнен кешірім сұраймын? Сен өзі жынданған шығарсың! — деп айқай салып үстелді қойып қалған кезде барып бала да тыншығандай болды.
— Ақшаны жамандайсың ба? Ақшаны оған қолы жетпегендер жамандайды. — Әкесі мырс етті. — Ал сен не үшін жамандайсың? Сол ақшаның арқасында емес пе бәрі? Мына пәтерің, компьютер, соңғы модель телефон, ағылшын курсы, жаз сайын баратын курортың, оқуыңның ақшасы… Есіңде болсын, ол менің еңбегім, адал еңбегім!
Ұлы үндемеді.
— Балам, — деп дауысын жұмсарта сөйледі әкесі. — Балам, тыңдашы, сенің жасыңда жас жігіт білім алады, өмірден мақсат іздейді, Ал сен, меніңше… мына кітаптарды жай ермек үшін оқып жүрсің, солай ма? Мен солай ойлаймын.
кейде жауапкершілік пен кінәліліктің айырмашылығын ойламаймыз. Жауапкершілік мынадай болу керек — бір кездегі ісіміз үшін есеп бере отырып, оның салдарынан қашпаймыз, сол кезде оның арты қалай боларын сіз білмедіңіз ғой. Есіңізде болсын, өмірдің қуанышын ұрлайтын үш нәрсе бар: соның бірі — өткенге өкініш. Өкіну — жаныңды жегеннен басқа ештеңе бермейтін іс.
Әлемдегі ең әсем астананың бірі болғысы келетін қаланың көшесінде шалқайып жүруге жер тар, автобус ішінде еркін тұруға орын жетпей, соқтығысып-қақтығыса жаздап әрең шыдайды. Астанаға келгендер осы суық қабақ, тоң-торыс қалыптан ширай түспек, бірте-бірте өзі де сол қалыпқа түскенін байқамас та еді. Қаланың мінезі сондай, тым нәзік болсаң, түтіп жібереді, ширақ болсаң ғана көшке ілесесің. Осы дүбір тіршіліктің арасына қойып кетесің де, өзіңе бұйырған әлденені құшақтап шығасың, ол тәуекел ме, сәттілік пе, басқа ма…
