Гапон

Вінцэнт Дунін-Марцінкевіч

Я на том вяселлі быў,

Шва, мёд, гарэлку піў,

У роце здаволь было,

Спазнай, панюхна, Гапона,

Што ласкаю акамона

Пару ён пайшоў служыць;

Ён на вайне заслужыўся

I ахвіцэрства дажыўся,

Цяпер жа мае прасіць,

Штоб ты, пані! — кабы маці,

Маўляў, сваяму дзіцяці

Долю шчасну даравала

I, калі згодна ядына

Наймілейша Кацярына,

Зручыць нас не адмаўляла».

Хоць Гапон чыноў дажыўся,

Да ведаў, з каго радзіўся,