I я, мае дзеткі, на дажынках быў,
Піва дый гарэлкі досыта папіў,
I па барадзе цякло.
Да і у роце было,
Бо гэта, браткі, праўда, а не казка.
Кухар панскі,- відны. складны!
Домкаю звалі яго.
Ен к сіротцы прывязаўея,
Душою, сэрцам аддаўся
Дый не пажалеў таго!
Так чэсць сваю вінна Тадорка Грыпіне,
Усе прыеудзілі вяночак дзяўчыне!!!
