Паддзахы рæсугъд чызг уадис

Фантанæн йæ цyрмæ «рвылбон.

Ам пырхæндæгæй уæд калдис

Арвмæ, заргæйæ, æвзист дон.

Алы ´зæр цагъар лæууыдис

Фантанæн йæ фарсмæ «нкъардæй.

Чызджы фенынмæ бæллыдис

Тади цæсты раз йæ уарзтæй.

Сау рæсугъд æм бацыд иу бон,

Уымæ цалдæр фарста радта:

«Чи дæ ды, цы знæмæн — хиуон,

Гъе, цы бæстæй ´рхаудтай ардæм?»

Дзуры лæппу уæд ныллæгæй:

«Азыр — Йеменæй, Мæхæмæт.

Уарзы махæй лæг æцæгæй,

Уæд йæ фæсхъус ис йæ мæлæт».

Täglich ging die wunderschöne

Sultanstochter auf und nieder

Um die Abendzeit am Springbrunn,

Wo die weißen Wasser plätschern.

Täglich stand der junge Sklave

Um die Abendzeit am Springbrunn,

Wo die weißen Wasser plätschern;

Täglich ward er bleich und bleicher.

Eines Abends trat die Fürstin

Auf ihn zu mit raschen Worten:

Deinen Namen will ich wissen,

Deine Heimat, deine Sippschaft!

Und der Sklave sprach: Ich heiße

Mohamet, ich bin aus Yemen,

Und mein Stamm sind jene Asra,

Welche sterben, wenn sie lieben.