Михаил Лермонтовнинг «Замонамиз қаҳрамони» қиссаси ўқувчини ҳақиқатда ўйлатади. Асар инсоний муносабатлар — дўстлик, муҳаббат, садоқат ва хиёнат, ахлоқ қоидалари устига қурилган. Бош қаҳрамон — Замонамиз қаҳрамони, яъни Печорин ижобий образ эмас, аммо унинг аниқ бир хислатини одамийликдан мутлақо йироқ, деб баҳолашимиз ҳам ўринли эмас. Замонамиз қаҳрамони — ёзувчининг ўзи эътироф этганидек, одамларни қусурдан даволаш учун зарур бўладиган «аччиқ дори, ўткир ҳақиқат». Печорин бизнинг орамизда, бир ҳаводан нафас олаётган танишимиз ёки қўшнимиз. Унинг иллатини ошириб, муқаррар жазога рўпара қилиш инсонийликка қанчалик хос? «Дарднинг қандай дард эканлигини кўрсатиб беришнинг ўзи кифоя, уни қандай даволашни Худо билади».
Жас шектеулері: 16+
Түпнұсқа жарияланған күн: 2020
Баспа: Yangi Asr Avlodi
Аудармашы: Одил Раҳимий
Қағаз беттер: 203
Пікірлер2
Дәйексөздер2
Har bir kitobda so‘zboshi uning ham avvali, ham oxiridir; u yo asarning maqsadini tushuntirib berish yoki tanqiddan o‘zini oqlash va tanqidga javob vazifasini o‘taydi.
bir kitobda so‘zboshi uning ham avvali, ham oxiridir; u yo asarning maqsadini tushuntirib berish yoki tanqiddan o‘zini oqlash va tanqidga javob vazifasini o‘taydi.
