автордың кітабын онлайн тегін оқу Қазақ шежіресі. 6 нұсқа
АРҒЫН-СҮЙІНДІК-АЙДАБОЛ ТАРАУЫ
[Жанарыс - Қарақожа - Арғын - Құтан - Мейрам - Сүйіндік - Суғыншы - Шуманақ -Құлболды - Айдабол] Айдабол бидің бәйбіше қатынының балаларының ең үлкені: Малқозы, Жанқозы; ортаншы қатынының баласы: Аққозы, Бозқозы, Қарақозы. Онан бір қатынынан - Қожакелді жалғыз. Және бір тоқалынан - Қошетер жалғыз, және бір тоқалынан Тайкелтір - баланың ең соңғы кенжесі болып, Айдабол бидің шұбыралан замандасы болды депті. [Жинақтап айтқанда, Айдабол балалары: Малқозы, Жанқозы, Аққозы, Бозқозы, Қарақозы, Қожакелді, Қошетер, Тайкелтір]
БАЙДАЛЫ ЖӘНЕ АЙҒАНЫМ
(үшінші нұсқа)
Қуандық - Байдалы бидің әңгімесі. Уәлиханның ханымы Айғанымға: «Амандасамын» -деп келіп, сөйлес қылып:
− Ханым: «Түсе берсін»- деп шықпаса, түспеймін! - деп, ат бұрып алғанда, ханым шыға келді. Көріп, түсіріп алып тұрғанда, Байдалы би айтқан сөзі мынау депті [216]:
Ер қартайды, мал тайды,
Екеуледің, Айғаным (Айханым).
Қатын-шайпау, ұл - тентек,
Төртеуледің, Айғаным!
Ат арыды, тон тозды,
Жұрт билеген жақсыдан
Жұртқа қайтқан ит озды,
Алтауладың, Айғаным!
Етік тозды, ұлтан жоқ,
Қадір білер сұлтан жоқ,
Сегіз болдың, Айғаным!
Кәріптік (ғаріблік) қатты, жан тәтті,
Ол он болды, Айғаным! – деді дейді.
Сонда ханым айтыпты:
− Алда балаңыз бар емес пе, ауқатты ініңіз бар емес пе?! - дегенде,
− Уай, ханымжан-ай, баладағы мал - даладағы мал. Інідегі малін түбіндегі мал. Даладағы мал мен ін түбіндегі малға шалдың әлі келе ме? - депті.
Сонан соң Айғаным ханым ханның өзінен қалған «Сырғанақ жорға» - деген аты мен қамқа тонын үстіне жауып, кигізіп, Сырғанақ жорғаны мінгізіп қайырған.
Осы Байдалы бидің тамы Шідертінің бойында, Жаманшатта. Өзі айтқан екен: «Сүйіндіктің індет тиген малына ем болуға жараймын!» - деген екен дейді.
Өрнайман көк етікті Тілеубердіге барып келе жатып, ауырып өлген екен. Жолдастарына:
− Мені елге сүйреп алып барма, - деп, - Сүйегімді ауыр қылмаңдар! - деген екен депті.
АРҒЫН-СҮЙІНДІК-ҚАРЖАС ТАРАУЫ
[Арғын - Құтан - Мейрам - Сүйіндік - Олжакелді (Қаржас) - Бегім - Сатылған]... Сатылғанның ең үлкені - Тілеуімбет. Бұл Тілеуімбеттен: Қожамқұл, Қошқарбай. Біреуінен
− Тастен, біреуінен - Дулат (Дәулет). Жұрт бұларды «Қарақалпақ» - деседі. Тастен, Дулат, Қарақалпақ - үшеуі бір кісінің аты.
[Құлболды – Күлік – Наурыз – Ақай – Самырза – Тайғана - Жақып] Жақып баласы -Малбағар, мұның баласы - Арын, мұның баласы - Шәріп. «Күлік-Ақай» боламыз дейді...
НОҒАЙ, ҚАЗАҚ ШЕЖІРЕСІ
(екінші нұсқа)
Ноғай, қазақ шежіресінен жазылған бір сөз. Қазақ жұрты - ескіден бір сөз сөйленсе: «Бұрынғы ноғай-қазақ - қазағың» - десіп келеді [217]. «Бұл казак демектің мағынасы не?» - деп, қариялардан сұрасақ: «Ноғай-қазақ әуелінде бір тұқымдас болған», - дейді. Ноғайлы мырзаның тоқсан екі баласы «Тоқсан екі баулы ел» атанған. Сол қазақпен тұқымы бірге болған ноғайлар: «Қызлар ноғайы, Құпдырау ноғайы, Астархан ноғайы, Қара ноғай, Қырым ноғайы, Орал тауындағы Естек, Башқыр - қадимнан келе жатқан ноғайлар -осылар», - дейді. Онан соң: «Мынау Қазандық», «Көшер ауылы», «Мешер ауылы», Армықша, Шуаш, Шерміш, - бұлар - татар. «Татар қолына дәнеме түспесе, атасы да болса, сатар» - деген сөзден қашып: «Біз де ноғаймыз» - деседі. Олар[дың] «Біз де ноғаймыз» -демегі: «Зікір Алла лұқдығафи сажита ғышбытырық емеш-кіле», - дейді. Және татар болса, даукес, қажетшіл, іздегені - жанжал болатындығына бір нақлия сөйлейді.
Ан хазіретіміз Мұхаммед-Мұстафа ғалияассалам өз тірлігінде жеті құран жаздырған екен: «Жеті ықылымға үлестіремін!» - деп. Сонда ен әуелі бірін - Арабқа (ғарабқа) беріпті. Ол қолына алып, көзіне сүртіпті. Бірін - Ғажамға берген екен. Ол қолына алысымен көзіне сүртіпті, төбесіне қойыпты. Бірін - өзбекке берген екен, қолына тиісімен, қойнына тығып жіберіпті. Бірін - татарға берген екен, аларын да білмей, алмасын да білмей:
− Айналып келіп, жүрерде алып кетейін, - деп, мешітке қайта келсе, Құран жоқ. Терезенің тұсынан бір сиыр өтіп бара жатқанын көріп:
− Менің сыбағама тиген Құранымды жеп қойды, - деп, сол сиырдың иесімен жатып дауласып, төбеге шығып, төреге барысып, сиырды сойып, ішінен қараспақшы болыпты.
Сиырды сойып, ішін жарып, ішек-қарнын ақтарып отырғанда, сиырдың бір тоғайрақ қарынын көре салып:
− Әне, әне, сиясы өшіп қалыпты, қағаздары қалыбында тұр, - деп, дауласыпты.
− Ол қағаз емес, Құдайдың жаратқан өзінің дүниесі, - десе де, ызаланып болмапты.
Сонан соң қасында отырған сахабалары ан хазіретімізден сұрапты:
− Араб алды, көзіне сүртті. Ғажам алды, төбесіне көтерді. Өзбек алды, қойнына тықты. Мына біреу айрылып қалып, мұнша дау болды. Мұның мәнісі қалай? - деп.
Ан хазіретіміз салиалла ғалайссалам айтыпты:
− Араб: «Өзімнің көзім» - депті. Менен соң дін өзгеріп, нұсқа ғалатқа айналса, Арабтың жатқа алған хафизлары түзетеді, - депті. - Көзіне сүрткені-сол, - депті. Ғажам Құранды төбесіне көтерді, мұнан ғалым көп шығады. Ғылымды басына көтеруші бұлар болады, -депті. - Ғалымның оң зүбде ұғымдасы хазірет имам ғызым рақым Алла Ғалия Ғажамнан шықты. Өзбек алып койнына тықты. Бұл Құранның қара затын оқи - білмесе де, қасиеті жүрегінде қалады. Өзбектен әулие көп шығады, - депті. - Онан соң осы күнде айрылып қалып, мұнша жанжал шығарғаны - өмірі талас, тартыс, даумен өтеді, - деген екен.
Татарлардың арасында: «Шуаш, Шерміш, Әрмұқша, пәлен - түген» - деген: ру-ру, ата-атасының тұқымы бар. Олар бүгінге шейін: «Құран сиырдың ішінде қалған, молдалар өз ойымен жасап алып, жоқты сөйлей[ді] - деп, қанша айтылған уағыз, насихатқа түсінбей, миына кірмей, бірінен-бірі сыбырласып сұрайды:
− Хазірет не айтты, не іс[теді]? - деп.
Қазан жұртында бір молда шәкірттеріне «Мұхтасар», «Алуқаядан» кітап «Әлбихтан» дәріс беріп отыр екен, раббы фәсілі екен - айтып отырған дәрісі.
Сонда махалласының бір байшыкеш саудагері молдада бір жұмысы болып, дәріс үстінде келіп қалған соң, балалар сабақ алып шыққан соң, болсын деп, молда ол байғұсты тоқтатып отырып қалыпты. Балалар да дәрісін бітіріп шығыпты, бай да жұмысын реттеп, үйіне қайтыпты. Молдадан көп сөз ұғып келген кісі болып, масайрап сөйлепті:
− Бүгін хазіреттің мәжілісінде болып, балаларының сабақ алғанын тыңдап, хазірет һәм бек матур айта, балалар һәм бек иа шабыт тың[да]ды. Бұрынғы молдалар не оқыған, білген? Олар - ағаш басында жүргендер. Хазірет бүгін: «Раббы харам» - дейді. Мына мен құлағымнан естідім. Кеш артынан түгелдеп өзі балық жалдап, егер балық жуып алып, сатушы екен. Мұның өзі һәм арам (иарамы) екен, ақшасы һәм арам екен! - деп, балықларын далаға апарып, төктіріп тастапты. «Хазіреттің қасында отырып, бір мәселе естіп шығамын!» - деп, тапқан олжасы.
Татар халқының сөзге түсімсіздігі, жаббалы өздеріне әдет (ғадет) болып алған жұмысы.
Араб тілінде ақшаны өсімге берген бұл Ноғай ғытжыр лұқаяң қай тіл екенімен жұмысы жоқ, өзі білгені орысша болған соң: «Ибн харам» - дегенді: «Балық харам», - деп отыр» -деп ойлаған.
БӘСЕНТИІН ШЕЖІРЕСІ
[Жанарыс - Қарақожа - Арғын - Кенжесопы - Бәсентиін - Тоқмайдан] Тоқмайданнан -Қатыс, Қатыстан: Маңдай, Тілмәмбет. Маңдайдан: Айтай (Әйтей), Есенкелді, Андас, Келдес. «Төрт Сары»» - деп, осы төртеуін айтса керек [218].
Андасқа бір буаз қатын олжаға түсіпті: «Сарайкент»- деген жеріміз еді, «Сары абыз» -деген еріміз еді» - депті. Сол қатын ұл тауыпты. «Бұл анық иманы толық жерден шыққан бала», - деп, атын Иман қойыпты. Иманнан - Өкей. Өкей үш қатын алған: бәйбішесінен -Есембай, ортаншы қатынынан – Тілеуберді. Есенбайдан: Бағай, Секербай, тоқалдан -Дәулетбай, Ырысқақ (Рысақ) деген бір атаның ұлы бар. «Кімсің?» - дегенде: «Төртсары -Иманбыз» - деп келеді.
Иман десе, Иман: Тұрсынхан дегендікіне үш күн мейман болдым. Бір ақсақ молда мен екеуі сөзді шын тыңдады.
Тоқтыбай Матайдан туған емес. Оның туысы былайша: Өмір би заманында «қара қылды қақ жарған» әділ би атанады. Мұның бір қара төбеті болады. Жас қозыны, жас бұзауды, жас құлынды, жас ботаны, жас лақты (ұлақты) көтеріп алып келе береді де, ол өсіп, етек алып кетеді. Өмір би де ол төбетті аса қадірлеп күтеді. Бір күн қонаққа сөйлейді:
− Бұл жарықтық ит емес, ырыс: жеті қазынаның бірі - анық - осы. Жалғыз-ақ екі аяқты, бір басты адам әкелген жоқ. Онан басқаның бәрін ап келді. Алып келгенінің бәрі өсіп-өніп, еріксіз байытты, - дейді.
Соны айтқаннан кейін еркек бала aп келген екен де, баланың атын «Құтымбай» Қойған екен. «Қаржауды көбейтіп, берекелендірген осы Құтымбай» - деседі.
ШОТАНАНЫҢ АБЫЛАЙҒА АЙТҚАНЫ
Орманшы - Ақсары - Шотана батырдың Абылайға айтқан сөзі:
− Бақ - бір қу таяқ; ырыс - құт деген оған сүйеніш болатұғын [219]. Көдедей көп сарттың ортасында жүріп, хан болатұғын болсаң, көзің көрмеді ме, қолың тимеді ме? «Дүние бұзылса, Бұхарға сыяды, // Бұхар бұзылса, дүниеге сыймайды» - деген екен. Бұхарға сыймай, Аркаға келіп едің! Қара басың қаңғып жүріп, Сарыарқаға сыймағаның ба? «Ер толқыса, ел сүйейді, // Су толқыса, жар сүйейді» - деген. Ел толқыған су емес пе, хан деген оған сүйеу боларлық жар емес пе?! Лақ ойнақтағанына құлаған жар орынға тұрып, іске жарай ма?!
ҚАЗАҚ ШЕЖІРЕСІ, РУ ҰРАНДАРЫ
Кіші жүз: Табын, Тілеу екеуін алыпты. Улы жүз: Қаңлы - Шанышқылы елуін алыпты. Тама жалғыз да-ақ қалыпты. Үш жүз балаға ат шабыстырып: - Таманы қай атымыз озғанымыз алайық! - деп, уағда қылысып, ат шапқанда, Кіші жүздің құла қасқа аты озып, Таманы Кіші жүз алыпты.
Арғын, Қыпшақ, Найман, Қоңырат, Керей, Уақ-Орта жүз дүр. Тарақты - қыздан туған жиен, Орта жүздің 7 арыс болған жері - осы. Абақ, Тарақ, Жалбыр, Қалжыр, Шапырашты, Дулат, Қаңлы, Шанышқылы, Сіргелі, Ошақты, Опан, Мұран, Үлкенсейіт, Кішісейіт, Зиғақ (Биғақ), Ероқ (Айроқ), Қарақойлы, Аққойлы, Төлек, Елқон, Жапаш, Адай, Періште, Нәзір, Жолан. Жағалбайлы, Кердері, Керейіт, Тама, Уалбан, Тілеу - Кіші жүз дүр.
Арғынның әкесі Қарақожаның атасы - Болатқұмыржа, оның әкесі - Құтан бай, оның әкесі -Науан, оның әкесі - Қуан (Хуан), оның әкесі - Күтбет сопы. Оның әкесі - Өзбек, одан (анден) әрі - Ғақаша, онан (анден) - Аршақұлгүл. Қазақ орнына Алаш, Үйсін орнына -Бақтияр. Берке, ұраны - «Ақшабат», Алшын ұраны - «Алдияр». Арғын ұраны - «Ақжол», Най[м]ан ұраны - «Қаптағай», Қыпшақ ұраны - «Үйбас». Керей ұраны - «Үшбас», Уақ ұраны - «Жабасар». Қарауыл ұраны - «Қарақан», Атығай ұраны - «Бурабай», Бәсентиін ұраны - «Барлыбай», Қанжығалы ұраны - «Толыбай», Сүйіндік ұраны - «Төртуыл», Қаракесек ұраны - «Қарқабат», Төренің ұраны: «Арқар, Абылай».
БІР ШЕЖІРЕ СЫНЫҒЫ
Сарыбатыр балалары: Байкелді, Өмір, Дәулет. Өмірден - Құтаяқ. Құтаяқтан: Қажырбай, Шәкі, Байқан. Байқан балалары: Айдарбек, Жандарбек, Әшірбек; қыздары: Жұмақатша, Бибекі, Қоқыш, Жаңыл, Ырысты. Құтаяқ әйелі Төрежаннан: Біләл, Досжан, Торқаш, Рахымберді. Біләл қызы - Шайда, Біләл әйелі - Нақыш Әжібайқызы. (Жаңыл Далбайқызы). (Тілеукабыл, Жанқабыл балалары). (Байтас, Жантас балалары). (Тоқтар әйелі кімдікі).
ҚАРАКЕСЕК ШЕЖІРЕСІ
[Жанарыс - Қарақожа - Арғын - Құтан - Мейрам - Болатқожа (Қаракесек) - Ақша-Бошан -Машай - Бораншы - Тілеуберді - Керней - Дау - Түйте - Жарылған - Қырбас]. Қарсұн-Керней: Жарылғап балалары: Қырбас, Жәнібек, Сәдібек, Баубек. Қырбастың бәйбішесі Қанжығалы-Бөгенбай батырдың кенже қызы - Борсылдақ. Бұл Борсылдақтан Байсейіт жалғыз туады. Байсейіттің бәйбішесі Зылиха Шандекен қызы. Бұл келіншек қатын күнінде Жомарт балалары - Байтек, Тайтектің Байтегімен ойнас екен. Қыстыгүні Қырбас ақсақал жалғыз баласы «Байсейіт үйде жоқ, бір жаққа кетіпті», - дегенді естіп:
«Еркегі жоқтықтан, келін-кепшек, кішкене балалар қорқар! - деп, - шетірек жалғыз үй қыстап еді, сонда барып жатайын», - десе, - келіні шыла (жыла) қулықпен есебін тауып, тамаққа сыйлап алдап-арбап, қондырмай жіберіпті. Себебі Байтекті оңаша күту үшін. Күн боран болып, ауылымен екі арада адасып, Қырбас қаңғып жүріп далада үсініп өліп қалыпты.
Қырбастың інісі - Жәнібек, онан туған жеті Сейіттің біреуі - Ақсейіт. Бұл Ақсейіттен-Құлжанбек. Бұл Құлжанбек болыс күнінде Қарқаралыға қараған жиырмадан аса болыстың дөкейі, жуаны, ешкімге сөз бермейтұғын болып жүрген күнде Саржан баласы Жаманкөт те болыс екен. Қарқаралыда тамам болыстың съезі болып, бас қосылып отырған көп болыстың үстіне Жаманкөт шешінбей, қырдан, даладан келген бойымен кіріп барғанда, Құлжанбек:
− Осынша оранып-шымқанып, жалғыз сені үсік алып бара ма? - дегенде:
− Ойбой, Құлжеке, ол не дегенің, Қырекем бізді күтінгендей қылып кетті ғой! - дегенде, Құлжанбек төмен қарап, жер шұқыпты да, отырған болыстар ду күліпті.
«Сөзден сөз туады» - деген осы. Жаманкөт марқұмның бір ауыз сөзінен атам заманда өлген Қырбастың қалай өлгендігін жаздырды.
[Осы мәтін жазылған беттің сол жақ қапталына көлденеңдеп жазылған қанатты сөз]:
«Су көлемін сақтаса да, көрінісін сақтай алмайды. // Су үлкендігін сақтаса да, суретін сақтай алмайды. // Су денесін сақтаса да, бойын, қаралдысын сақтай алмайды».
Байсейіттен - Нұрлан. Нұрланға - Керей: Сағынайдың асының артынан ас берілді.Сол екі астың екеуінде де Батыраштың күрең аты алдында келіп, бас бәйгесін алды. Нұрланнан -Омар, Омардан - Садуақас Ақшатау болысы болып жүріп, 37-сінде өлді. Бет біткеннің сұлуы, адамның толығы еді.
Зылиханың ойнас байы Байтек - Жомарт баласы. Жомарт - Сүйіндік баласы. Сүйіндік -Шаң баласы. Шаң бұл күнде 3 старшын ел. Жарылғап-Түйте баласы. Түйте - Дау баласы. Дау 8 старшын ел.
Кернейден туады: Дау, Шаң, Балапан, Самырза. Балапан бір старшын ел. Самырза бар болса, он үй.
Бұл Зылиха қатыннан туған Торғай деген қызды Итемген би Әбжан деген баласына алып берген. Бұл Торғай да Әбжан сияқты байын тастап, Жәңке сияқты жалғыз баласын тастап, Қаратаулық бір қожамен қашып кетіп, Түркістанда қаптың аузын тігіп, қаңғып жүрген жерінен Шоң бидің тоқалының баласы Қорабай алып келіп, байы Әбжан маңына жолатпай, жалғыз баласы Жәңкенің қолында өлді.
Итемген балалары: Жұман, Әлжан, Абайділда. Жұман балалары: Тайлыкеш, Қоңқашбай, Көшебай. Бейсен деген - Итемген бидің құлы. «Мен Бейсенге бата берсем, Бейсен бата береді» - деген Итемген би.
Арғын бабамыз тоғыз жүз алпыс тоғызыншы (969) һыжыретте махтыбыры Бұхар ханы Ғабдолланың мыхтымыд ғалия би болған. Қой жылы осы сөз Үргеніште жиырма үш жыл хан болып тұрған Арабхан баласы Әбілғазы (Абу - алғазы) хан шежіресінен алынған сөз болса керек.
[Арғын - Құтан - Мейрам - Болатқожа (Қаракесек) - Ақша - Бошан - Таз - Бұлбұл -Құбакемпір - Күшік - [белгісіз] - Құлболды – Мырзабек – Досан – Мәмбетәлі - Жетібай -Балтабай]. Балтабай, Балғабай - Жетібай балалары. Жетібай - Мәмбетәлі баласы. Борыш (Бұршы), Мәмбетәлі - Досан баласы. Ескене, Досан - Мырзабек баласы. Мырзабек, Қараша - Құлболды баласы.
Бұл қағазда жазылған аттар: «Қаракесек - Алдияр - Күшіктің Күшігіміз» - дейді. Нұрекен ауылының қасында Жаңабатыр ұрпағы. Әмір, Шөкенмен ауылдас - Алдияр-Күшіктің Күшігі.
ҚАЗАҚ ШЕЖІРЕСІ БАСЫ
Хазірет Әнес ризаллығына тарайтын - Сейіл. Бұл кісіден туған бала аты - Жабал, мұның ұғлы - Мағаз. Мұнан - Шұһабыл, мұның ұғлы: Ақшолпан илан Қораш. Мұның ұғлы -Аламан. Мұның ұғлы - Алаш. Бұдан үш ұл: Сейілхан, Жайылхан, Елхан. Сейілханнан сегіз арыс Түрікмен; Елхан[хан] - Түрік жұрты, Қондыгер. Жайылханнан - Майқы би. «Түгел сөздің түбі бір, // Түп атасы - Майқы би», - деп, нақыл болған - осы кісі. Майқы биден туған бала: Өзбек илан Сыбан. Сыбаннан туған - Айырқалпақ, мұнан туған: Қазақ илан Созақ. Созақтан туған бала - Қарақалпақ. Қазақтан туған бала: Ақарыс, Жанарыс, Бекарыс. Ақарыстан - Ұлы жүз, Жанарыстан - Орта жүз туыпты.
Қаракелімбет, Сарыкелімбет, Ақсақкелімбет, Науан, Шуан деген аталар бар. Қайсысы мықтым, қайсысы соң екенін көп шежірелерден қарап таба алмадық. Мұнан кейінгі ата -Ақжол, мұның баласы - Қарақожа, мұның баласы - Арғын. [Арғынның] бәйбішесінің аты -Аргүл, мұнан: Құтан, Бұтан. Бұтан жасында өліп қалыпты. Мұнан нәсіл тап-таза бопты. Құтаннан-Мейрам сопы жалғыз. Қарашаш деген бір қарындасы болыпты. Мейрам сопының бәйбіше қатынынан: Қуандық, Сүйіндік, тоқалынан: Бегендік, Шегендік. Бәйбішесімен бірге үйінен келген күңді Мейрам өзі аяқ салып алған, онан Болатқожа туған. «Бес Мейрам» атанған осылар болды. Арғынның тоқалының аты - Момын. Мұнан: Ақсопы, Қарасопы, Сарысопы, Арықсопы, Нәдірсопы. Ақсопының баласы - «Толыбай» ұранды Қанжығалы менен «Маябоз» ұранды Тобықты. Қарасопының баласы «Қарахан» ұранды Қарауыл менен «Барлыбай» ұранды Бәсентиін. Сарысопының баласы «Ұшыбай» ұранды Атығай. Он екі атаның ұғлы - Дәуіт. Арғын бабамыздың жүз алты (106) жасқа келгенде алған тоқалынан туған Тәнбіс сопы - Орынборға қараған «Тоқал Арғын». Бұларды: «Шаржетім Шақшақ» - дейді, тоқалының аты - Игінұр және «Төрт жалғыз» атанған баласы бар: Ақташы, Айташы, Тағышы, Бұғышы, - дейді.
Асылы Арғын он екі [12] атаның ұғлына тарайды. Жұрт білетіні: «Алты атаның ұғлы Арғын» - десіп сөйленеді. Сол үшін: «Арғын болдың, әркім болдың» - деген. Мейрам сопыдан туған - Сүйіндік. Мұнан туған бала: Шуманақ, Мәжік. Шуманақтан туған бала -Құлболды-дағы, Мәжіктен: Малай, Жәдігер. Құлболдыдан туған бала: Айдабол, Күлік. Айдаболдан туған бала: Малқозы, Жанқозы, Қарақозы, Аққозы; тоқалдан: Тайкелтір, Қошетер; қожа қатынынан - Қожакелді.
Жанқозыдан туған: Едіге, Еламан; тоқалдан: Малкелді, Елкелді. Еламаннан: Тұрсынбай, Шонты. Тұрсынбай[дан]: Бәзіл (Фазыл), Боштай; Құдияр - ортаншы қатынның. «Сүйіндіктен: Оразкелді және Суғыншы; Оразкелдіден: Шуманақ, Мәжік» - дейді. Қайсысы дұрыс, сұрап білерсің. [Түйіп айтқанда, Сүйіндікке дейінгілері былай берілген: Әнес-Сейіл-Жабал - Мағаз - Шұһайыл - Қораш - Аламан - Алаш- Жайылхан - Майқы – Сыбан – Айырқалпақ - Қазақ- Жанарыс - Ақжол - Қарақожа - Арғын - Құтан-Мейрам-Сүйіндік].
