Пайғамбарлардан жеткен хабарда мынадай риуаят бар: «Юнус пайғамбарға бір топ қонақ келеді. Юнус оларға дастархан жаю үшін ас үйге кіргенде, жұбайы оған ауыр сөздер айтады. Ал пайғамбар оның сөзіне төзімділік танытып, үнсіз жүре береді. Бұған қонақтары таң қалғанда, ол: «Таң қалмаңдар. Бұл жерде таң қалатын ештеңе жоқ. Өйткені мен Аллаға: «Уа, Раббым! Маған тарттырар азабыңды дүниеде тарттыр» – деп дұға жасағанмын. Алла тағала: «Сенің жазаң – пәленшенің қызымен үйлену. Оны әйелдікке ал», – деп бұйырды. Міне, сондықтан, өздерің көргендей, оның осындай мінезіне сабырлылық танытудамын» – деп түсіндіреді. Әйел кісінің орынсыз сөздеріне төзімділік таныту да – нәпсіні тәрбиелеу, онда ашуды басу мен мінезді көркемдей түсу жасырынып жатады.
Суфиян ибн Уяйна бірде сұлтан қақпасының алдында көзге түседі. Одан: «Бұл сен жүретін жер емес еді. Мұндай деңгейге қалай түстің?» – деп сұрағандарға: «Рахат тапқан отағасын көріп пе едіңдер?» – деп жауап береді. Суфиян: «Шіркін, бойдақтық! Шіркін, ішінде желдің дыбысы естілетін у-шусыз үйдің кілті!» – деп айтады екен.
Юнус пайғамбарға бір топ қонақ келеді. Юнус оларға дастархан жаю үшін ас үйге кіргенде, жұбайы оған ауыр сөздер айтады. Ал пайғамбар оның сөзіне төзімділік танытып, үнсіз жүре береді. Бұған қонақтары таң қалғанда, ол: «Таң қалмаңдар. Бұл жерде таң қалатын ештеңе жоқ. Өйткені мен Аллаға: «Уа, Раббым! Маған тарттырар азабыңды дүниеде тарттыр» –
