Алесь Гарун

Начлег

Сьпіць душа, і розум сьпіць,

Смачна, без трывогі,

Піць і есьці, есьць і піць –

Клопат ўвесь нямногі.

 

Лёгка так. Ня маеш дум…

Ў прочках гдзесь маркота…

Боль прайшоў, уняўся сум, –

Спаць адно ахвота.

 

Сьпіць душа… і розум сьпіць!

Часам нехта ўзбудзіць,

Нібы ўстыдзіць, нібы кпіць,

Нібы крышку судзіць:

 

«Сорам, брат…» А далей слоў

Я праз сон ня чую.

Зьнікне голас, ціха зноў…

Ў ясны дзень – начую.