Дайындаған: Елмұрат Ораз

 

«Шабыт» баспасы

Алматы, 2022

Ақбазарған

Патша ертең ерте түрегелді:

— Ел-жұртым қазір түгел жиыл, — деді.

Кімде-кім жамандықтан қашып жүрсін,

Дарға асып осы қуды өлтір, — деді.

Келтірді Бақтиярды уәзір барып,

Тамам жұрт қиналысты ортаға алып.

Екі қолын қусырып сәлем беріп,

Аяңдап топқа келді-ау байғұс ғаріп.

Жиылып уәзірлері отырыпты,

10 Бақтиярды ортаға ап келтіріпті:

— Қылыш ап патшаға неге кірдің,

Ал, Бақтияр, сөйлеші өтірікті.

Уәзірлер жиналды бірі қалмай,

Өлтірмек болды тергеп күнә салмай.

Екі қолын қусырып тіке тұрып,

Зар жылап тұр жалынып дамыл алмай.

— Патша-ау, мені текке өлтір дейсің,

Күнәмді мойныма сап тергемейсің.

Арт жағымнан ақтығым мағлұм болса,

20 Нақақтан өлтірдім деп қайғы жерсің.

Өлімім қиын емес бір теңгелік,

Тірі болсам қызметім мың теңгелік.

Азғана күн артымды абайлаңыз,

Бәрімізден қалмай ма бұл дүниелік.

Не үшін патшалар зындан қылған,

Жазықсызды зынданға қамап салған?

Әбден тергеп күнәсін тапса өлтірмек,

Адамзаттың бойында қалмас арман.

Шарам не ашуыңды бермесеңіз,

30 Дұшман болған уәзірге ермесеңіз.

Ақ-нақағым сол кезде табылмай ма,

Зынданға сап біраз күн тергесеңіз.

Жазам шыны табылса сонда өлермін,

Күнәмді мойныма артып жөнелермін.

Егерде нақақтығым мағлұм болса,

Саяңда әлі дағы күн көрермін.

— Ей, залым, жұрт көрмеді, өзім көрдім,

Үйіме қылыш алып түнде келдің.

...