;

 

 

 

 

Дайындаған: Елмұрат Ораз

 

«Шабыт» баспасы

Алматы, 2022

Әбу жылан

Жүйесі сұлу сөздің қорда, қалам,

Тайпалған төрт аяғың жорға, қалам.

Артыңа жазғаныңнан сөз қалдырсаң,

Жетесің арманыңа сонда, қалам.

Өткеннен бір әңгіме бастау үшін

Сөзіме қуат беріп, қолда, қалам.

Бәрін де бір-ақ күнде жазғандайсың,

Тек менің соған жетпес ақыл-санам.

Осыдан алты мың жыл өткен бұрын,

10 Жасапты түрлі халық неше ықылым.

Өткен сол ұлы түрік қауымында

Мен дағы сөз қыламын соның бірін.

Басталмақ не періден, яки жыннан,

Қорқамын өтпей қалса сөзім сыннан.

Алдында оқырманның жайраңдар ем,

Татымды болып шықса сөзім шыннан.

Дәуіттің сегізінші немересі,

Едіған падишаның шөбересі.

Ол оның оқымысты жалғыз ұлы,

20 Ешкімнің тең келмеген терезесі.

Әйгілі тапқыр, ойшыл, ғалым еді,

Жасынан оқу-ғылым дарып еді.

Адамның сыртын көрсе, ішін білген,

Ақылы туған айдай жарық еді.

«Артымда тәжі мен тақыт ұстайды», — деп,

Қарт патша қуанып-ақ қалып еді.

«Балама сүйген қызын әперсем», — деп,

Бір күні уәзірге ақыл салып еді.

Болмасын кімдер құда патшаға,

30 Қуанып қызы барлар қалып еді.

Кісі сап сөйлесетін екі араға,

Әдеті сол кездегі халық еді.

Аты екен баласының Шаһимұрат,

Баланың ішкі сыры атаға жат.

«Қыз таңдап менің балам, той жасатсын», —

Делініп әкесінен жазылды хат.

«Сен менің үміт күткен жалғызымсың,

Артымда өлсем қалар бақ ізімсің.

Бала — бақыт, бала—шах, бала — тақыт,

40 Көретін өмірімдегі қызығымсың.

Отыр ғой қуанғалы бүкіл елім,

Тек, балам, сен ғана

...