автордың кітабын онлайн тегін оқу  Bahor keldi seni so‘roqlab

Zulfiya

NAVQIRON AVLOD XIZMATIDA

Bugun kitob o‘qigan bitta bola
ertaga televizor ko‘rib o‘tirgan
o‘nta bolani boshqarishi mumkin.

Sh.M.Mirziyoyev

Kitob mutolaasi va kitobxonlik madaniyatini oshi­rish ayni paytda davlat siyosati darajasiga ko‘tarildi. Va tabiiyki, nashriyotlar zimmasiga bugungi kun o‘quvchisiga tanlangan, bola tafakkurini yuksaltiradigan adabiyotlarni nashr etish vazifasini qo‘ydi. Ushbu ma’rifiy jarayonlarda faol ishtirok etish va yosh kitobxonlarga yuksak saviyadagi adabiyotlarni taqdim etish maqsadida «Yangi asr avlodi» nashriyoti navbatdagi loyihaga qo‘l urdi. Loyiha maqsadi – avvalo maktab o‘quvchilarini qamrab olish, bu borada ularning badiiy adabiyotlarga bo‘lgan ehtiyojini qondirish, maktab darsliklariga qisman kiritilgan yoki faqat nomlari zikr etilgan asarlarni to‘liq holda taqdim etish, shuning barobarida maktab o‘quvchisi mutolaa etishi lozim deb topilgan, mutaxassislar tomonidan «o‘qish shart» deya tavsiya etiladigan eng sara o‘zbek va jahon adabiyoti namunalarini o‘quv­chilarga tanishtirishdan iborat.

Loyiha doirasidagi kitoblar yuz nomni tashkil etadi va o‘quvchi ushbu kitoblarni o‘n yillik maktab davrida to‘liq mutolaa qilishi lozim, va bu bilan umid qilamizki, bir yilda o‘nta, o‘n yilda yuzta kitob o‘qigan o‘quv­chi katta hayotga qadam qo‘yar ekan, uning intellekti, dunyoqarashi, Prezidentimiz ta’kidlaganlaridek, televizor ko‘rgan o‘nta boladan ancha yuqori bo‘ladi.

Farzandlarimizni keng fikrli, salohiyatli, zakovatli bo‘lib voyaga yetishida hissa qo‘shadigan yuz nomdagi kitobni kutib oling, unutmang, «Yangi asr avlodi» doimo navqiron avlod va ma’naviyat xizmatida!

Tahririyatdan

BU OQSHOM...

Bu oqshom porillar dil nuringizda,
Diydor baxti nasib yana Siz bilan.
Turibman, azizlar, huzuringizda
Hamon o‘tlig‘ ko‘ngil, yorug‘ yuz bilan.

Hamon mulkimdagi siym-u zarim – she’r.
Sochimda, chehramda yillardan nishon,
Sajdagohim tanho Vatan, Ona Yer,
Orzularim karvon, sarbonim – ishonch.

Hamon ota-onam, ikki jahonim,
Aziz yodi aro shikasta, butman.
Ishqim – alangadir, qordir hijronim,
Sakson yil lovullab so‘nmagan o‘tman.

Ikkita ko‘zimga ikki qorachiq –
Munisim – Hulkarim, alpim – Omonim.
Shirin nabiralar hayotdan tortiq
Har biri joniga payvanddir jonim.

Nomlari, yodlari payg‘ambar monand
Hazrat ustozlarim – teran ildizlar.
Men undan jon olib ko‘kargan daraxt,
Mevasi – qalbimdan otilgan so‘zlar.

Hikmatlar bag‘rida dur, marvaridim,
Ajdodlarim menga iftixor, g‘urur.
Shu mavjlardan tomgan nuqra umidim,
Shoira qizlarim baxsh etgan surur.

Bu nazm bog‘iga kirolmas xazon,
Bizni mahf etolmas zavol lashkari,
Men ketsam mung‘aymas umrim hech qachon,
Bu bog‘lar – bir bog‘lar bo‘ladi hali...

Hamon e’tiqodim – haqiqat, Haqdir,
So‘zlayman, yuzimni tutib Ka’baga.
Yemira olmaydi o‘tkinchi taqdir,
Osuda o‘tadi ruhim abadga.

E’zozlar, ardog‘lar uchun tashakkur,
Asli Siz – oftobim, men – ziyosiman.
Tonglaringiz kulsin dorilamon, hur,
Baxtim shul – o‘zbekning Zulfiyasiman.

BAG‘RINGDAN QO‘YMA

Mayli, zaifligim, ko‘z yoshim suyma,
Yalqovligim, nuqsim ekan bedavo.
Men tortgan dardlarning zahrini tuyma,
Tuyganda injitib berdingmi sazo?

Baxtdan, baxtsizlikdan qolsam dovdirab,
Senga qo‘shiq aytib, senga deyman dod.
Yonsam suv sepasan, so‘nsam yondirib,
Boshingga ko‘tarding onadan ziyod.

Yillar qancha olib ketsa – shuncha yaqinman,
Borgan sari ortar totli nasibam.
Qayga bormay qaytgum, senga intiqman,
Mening ohanrabom, mening nashidam.

Qonimdagi yonish, bebosh hislarim,
Qoniqmas ta’bimni ziqlikka yo‘yma!
Qaynoq sevgim, kuyim, sovuq jasadim,
Ona Vatan, o‘tinch, bag‘ringdan qo‘yma.

Vatan bo‘lmasaydi odamzod albat,
O‘zi kashf etardi, kashf etganday baxt.

XALQIMGA AYTAR SO‘ZLARIM

O‘zing tashna etding, o‘zing suv tutding,
Qalbimdagi sahrom, daryomsan, xalqim!
Seni seva-seva men boyib ketdim,
Dunyo ichra topgan dunyomsan, xalqim!

Yurak chaqmoq tekkan osmon yuziday,
Lekin e’tiqodim, iymonim butun.
Umrimda qilganim ozmi-ko‘pimdan,
Mehrim daryosidan serobman bu kun.

Menga Navoiydan ayting alla deb,
Lutfiydan ongimga ziyo taratding.
Qiynalgan olamga bo‘lgin dalda deb
Asli o‘zing meni shoir yaratding...

Yosh shuur, kurashchan tuyg‘ular bilan
Sening taqdiringga mahkam tutashdim,
Ne-ne g‘animlar-la kurashganing on
Ko‘pning biri bo‘lib malhamga shoshdim.

Sarg‘aygan dashtlarga berding yashil qon,
Tuproq tepalarda shahar ko‘tarding:
Har bir g‘alabangni ko‘rgan suyuk on
Dildagi o‘z g‘amim kuyi cho‘kardi.

Yo‘l yurdim, sog‘indim, to‘kildi baytim
Xorijning shomlari, saharlarida,
Ezgu istaklaring jaranglab aytdim,
Osiyo, Afrika minbarlarida.

Paxta xirmonining o‘sdi bo‘ylari,
Tanidi, tan oldi yaqin-u yiroq.
G‘ururdan dengizday to‘lib kuyladim,
Tolelar tiladim bundan yorqinroq.

Maktublar yozding sen, maktublar bitdim,
Goh ko‘zga nam qalqib, gohida xushbaxt.
She’r bilan, so‘z bilan qalbingga yetdim,
O‘sha qalb men uchun eng sharafli taxt.

Ko‘zim ustidasan bu tug‘yonli dam,
Sen bilan taqdirdosh kunduzli bo‘ldim.
Seni deb siyladi Umr, aziz Vatan,
E’zozli bo‘ldim men, yulduzli bo‘ldim.

Hali bor oldimda o‘tmagan burchim,
O‘tayman ko‘zimda tirik tursa nur.
Umrimdagi barcha fasllar uchun
O‘ziga bek xalqim, Senga tashakkur!

EMISH...

Emish: shuhrat o‘rab kemtik qismatim,
Ko‘zlardan uzoqda sirqirab oqar.
Qalbda qo‘rg‘oshinday yotib hasratim,
Ko‘zlarim jahonga baxtiyor boqar.

Emish: hayot menga ayol baxtidan
To‘liq kosasini ko‘rmapti loyiq.
Lekin qalbim to‘kkan she’r shuhratidan
Baxtli ayol dermish meni xaloyiq...

Tanda qo‘rg‘oshin-la yurganlar ozmi?

U jangchi tanida, ayol dilida
Qariyb chorak asr zanglamay yotar.
Baxtning ming jilosin bergan elida,
Har bir jon jahonga tole yor boqar.

Limmo-lim qismatga bo‘lmaganlar yor,
Kemtiklik hasratin bilarmi dardin!
Qalbni bezab ketgan ishqda zo‘r baxt bor,
Yurak unutarmi oltin damlarin?

Ayol baxti!
Menday ayol baxtiga
Taqdir malikani ko‘rganmi loyiq?
Xalq mehrida, yorman el shuhratiga,
Baxtli ayol desa haqli xaloyiq...

* * *

Onam! Sening issiq, aziz joningni,
Zarradek chog‘imdan boshlab bilaman,
O‘zim ham zarra-yu, lekin qoningni,
Yangilab jismingdan o‘zni uzganman.

Sen gul juvon hali mendan bexabar,
Bulutday go‘daklar tortdi havasing,
Endi men sen desam qaynoq, muattar
Hovrin his qilaman iliq nafasing...

MENING MEHRIBON ONAGINAM

Onam, mening mushfiq, mehribon onam,
Qalbimda ovozing, o‘zing qayerda?
Quyosh og‘ushiga solganmi olam,
Shu’laday odiming qaysi asrda?

Qaysi mintaqada nafasing hayot,
Qayda kim yo‘liga ko‘zing muntazir!
Qaysi sayyorada ey, sen Odamzod,
Farzanding bo‘shliqni etmoqda asir.

Qay qabila, qay cho‘l, qay cho‘qqi, qay g‘or,
Sening ilk shodliging shohidi makon?
Olam tug‘ilishi edi sen ilk bor,
Farzand-la sukutni uyg‘otgan zamon.

Qachon edi o‘sha, ezgu daqiqa?
Yuzimda sezaman o‘sha hovurni.
Onam, sen kashf etgan buyuk aqida
Yillarday keksartib asr, davrni.

O‘sha qahramonlik, o‘sha husnda
Koinotda, menda yashaydi hayot.
Ajal-la yuzma-yuz turgan yo‘sinda,
Ona lavozimin etaman bunyod.

Va qonda yugurar sadoqat hissi,
Ko‘ksing issiqligi elitar hushim.
Olovga tashlaydi basir bu jismim,
Hanuz o‘talmagan farzandlik burchim.

Onam, mening mushfiq, mehribon onam,
Ko‘zimda ilohiy ezgu surating.
Yana hayot to‘liq, bulutday ko‘rkam,
Qayda jon bag‘ishlar metin qudrating?

Xabar ber, tavallud dardini olay,
Nurda cho‘miltiray seni, bolangni.
Tarozu – yulduzga belanchak osay,
Sol, hayot bermoqdan tolmas tanangni.

Tuganmas allangday aytay o‘zingga,
Mehr beshigida sen ham ol orom.
Oh, nega kelmadi uyqu ko‘zingga,
Ey mening bir umr bedor zo‘r Dunyom!

Bir chog‘ uxladingmi, miriqib qonib,
Bir nafas bo‘lganmi burchlaring unut?
Bilaman, mizg‘isang hayot bo‘sh qolib,
Koinotga qayta cho‘kadi sukut.

Hech bo‘lmasa, o‘ltir, uzatib oyog‘,
Mangulik yo‘l bosgan tovon olsin dam.
Tizlaringda yotgan qo‘llaring charchog‘,
Hordiq olarmikan qalb-la silasam?

Oppoq sochlaringga qora ko‘zimning,
Minnatdor nurini qilolsam taroq.
Chuqur ajiningga boqib, umrimning,
Bebosh tantiligin ko‘rdim yorqinroq.

Onam, erkalashing, o‘git tanbehing,
Bari suting kabi jonimga oziq.
Oh, buni men anglab yetgunimcha ming –
Ming bir alamlarni qilmadim tortiq.

Barisiga uzr, poyingga cho‘kib,
Qo‘ling qadog‘iga egaman boshim.
Qalbing injitmayman ko‘z yoshim to‘kib,
Ey mening saxovat, shodlik quyoshim.

Oh, darhol kechirding, nigohing taskin,
O‘ting rutubatim, hasratim oldi.
Senga yetgunimcha bo‘lgan bor dardim.
Yillarim singari uchib yo‘qoldi.

O‘zimni go‘dakday sezib tizingda,
Bulutday, qulunday yayraydi tanim.
Umring iftixorim, hatto izingdan
Ko‘tarilgan chang ham, senday Vatanim!

Sen tuproq, osmonim, qoyam, o‘t, nahrim,
Sen so‘nggi nidomsan jon berar palla.
Ey, musaffo ko‘ksi daxlsiz mahrim,
Men – ona qizingga ayt, jonbaxsh alla.

Har so‘zing bir kitob, sehriga kirib,
Sen – Momo Havoning yo‘liga tushay.
Bir nuqtasin to‘ksam, kiprik-la terib,
Ichga solganingni dilimdan qo‘shay.

Negaki, xoksor, ulkan yuraging,
Uzoq yo‘l dardini tubga solar jim.
Bir umrlik yo‘lda kechib, ko‘rganing,
Zarrasi madhiga yetarmi kuchim!

So‘z tilab koyitmam.
Mehrob to‘rida
O‘ltir, qalbing urib tursa kifoya.
Dilim kabi sodiq qalam qo‘limda,
Sen o‘z yuragingdan boshla hikoya.

ONAM BOG‘I

Kechagina borliq edi moviy qor,
Sevgidayin kun taftidan eridi.
Esda:
Biz yosh, qor bahordan serviqor,
Tanimizda ming bir oftob bor edi.

Hamma go‘zal:
Yoshi o‘tgan onam ham
Xushbo‘y edi xiyol so‘liq gul misol.
U bilganni pari bilmas bir olam,
Unga kelib yechilardi barcha fol.

Nafasidan nafas olib o‘sdik biz:
Farzandlar-u, gul-u kitob hamrohi.
Guldan jozib edi bizning onamiz,
Bir jahon baxt bag‘ishlardi nigohi...

Onam bog‘i orzusimon turfa rang,
Loqayd, bachki bezaklarga edi yot.
Bor mavjudot raqibi-la qilib jang
O‘stirdi bog‘, o‘g‘il va qiz – zurriyot.

Shu Eram bog‘ zamonaning zayli-la
El o‘tguvchi ravon yo‘lga aylandi.
Onam!
Sizning umr hayot mayli-la
Mening jism-u jahonimga joylandi...

Necha ajdod kechgan bog‘dan yo‘l qoldi,
U yo‘llarda Siz-u mendan yo‘qdir iz!
Sizni Men-u,
Meni Onalik oldi,
Ayol zoti ketmas hayotdan izsiz...