Уладзімір Жылка

Бяссонне

 

 

Смяротнае, глухой тугі

Зіяе чорнае бяздонне...

О час запынены, благі!

О ноч жахлівая бяссоння!

 

Не сплюшчыць высахшых вачэй

І пустаты не здолець немай.

Душа ў пацёмках, без надзей

Стаіць над нейкаю дылемай.

 

Тупы, халодны шчэміць боль,

Плывуць бязвольна думы ройма,

І жах цячэ праз сцены, столь

І песціць ў абцугах-абоймах...

 

Адна-аднюсенькая грань

Да новай, дзіўнае свабоды:

Ўстае у жоўтым, здрадным здань

І ледзянячы вее подых...

 

Рукой нячутнай Шал кране,

І вернай не мінуць загубы...

Малюся - выратуй мяне,

Спакой адвечны, мілы, любы!