Уладзімір Жылка

Безнадзейнасць

 Ноч стушыла агні, пад акно

Падступіла й цікуе жахліва.

Што пачну выглядаць? Не відно,

Не відно - за акнамі маўкліва.

 

Без зары, без агню немага,

Немага, калі ноч - як магіла.

І чаго спадзявацца ільга,

Калі змроку крыло атуліла?

 

На душы пустата, немата,

Не ўзрушае ні песня, ні дзейнасць.

Толькі сум, як увосень слата,

І спакой, і спакой - безнадзейнасць.