Уладзімір Жылка

Каваль

Горан мехам раздзьмухаю,

Палажу на горан сталь.

Што рабіць, я знаю, знаю,

Нездарма куе каваль!

 

Падзялілі чужаніцы,

У няволі старана.

Не скую у плуг паліцы -

Не прыдасца мне яна.

 

Закаваны люд мой, волат,

Крыўд нязлічаных цяжар.

Вышай, вышай, верны молат,

Нестрыманы ў сэрцы жар...

 

Хлопцы, хлопцы, - на змаганне!

Гэй, крыўдзіцель, вораг, - прэч!

Нездарма каваў я зрання,

Недарма навостран меч.