Уладзімер Жылка

Незразумелае

Як малой ты хапала агонь, 

І казала з трывогаю маці:

«Гэта жыжа, дзіцятка маё!»

Ты сьпяшалася ручкі прыняці.

А цяпер вось каханьня агню

Аддаеш пачуцьцё ты і сілы, 

А заўважыць хто гэта табе –

У адказ ты сьмяешся так міла...

1921