Уладзімер Жылка

Вечарам

Вось і паў ужо змрок, 

Ды заціх дзённы рух, 

А агонь ў аблакох

Дагарэў і патух.

На лістох, на траве

Заблішчала раса,

І ўзышла, і жыве

Ў небе зораў краса.

Ціха ночка брыдзе –

Поўна чараў і сноў; 

Сьмех чутны ў грамадзе, 

Што вяртае з палёў.

Пасьля працы цяжкой, 

Дзень правёўшы ў касьбе, 

Песьняй сумнай такой

Нехта цешыць сябе.

І плыве яна ўдаль

Над разлогам палёў, 

Чуцен гора ў ёй жаль

І надзея без слоў.

А ў адказ на яе

То цішэй, то мацней

Пяе песьні свае

У гаі салавей.

Іх пачуеш, і ўраз

Дзіўны сум агарне, 

І згадаеш ў той час

Аб сваёй ты вясьне.

1921