Уладзімір Жылка

Віно звініць

Адно для нудных рэзанёраў

Віно разбаўліваць вадой.

Я светам недасяжных зораў

Гару іскрыста прад табой.

 

Я ў патаёмным церпкім хмелі

Падзіўна-весела таю

Табе, што завірухі пелі,

Надзею пэўную тваю.

 

У келіху, да краю поўным,

Чырвона-цёмнае, бы кроў,

Я клічу бачаннем чароўным

Да нездзяйснёных думных сноў.

 

Прыйдзі і пі!.. Ўваччу памершым

Зайграю бліскам маладым,

Каханнем незраўнана першым

Узрушу ў сэрцы залатым.

 

Праз лёс крывавы і лядачы

Я прывяду цябе к вясне...

О, ўсё згубіўшы да астачы,

Ты знойдзеш радасці ў віне!