Дайындаған: Елмұрат Ораз

 

«Шабыт» баспасы

Алматы, 2022

Едіге — Нұран

Ал сөйлесін тіл менен жақ,

Тыңласын халқым құлақ сап.

Бұрынғы өткен заманда,

Бай мен ханда барлық бақ.

Жүреді екен сол күнде,

Нашарларға зорлық сап.

Өрісте жүрген малына,

Үйінде жақсы қазына

Күн көрсетпей тартып ап.

10 Біреуге біреу зорлық қып,

Осындай бопты бір уақ.

Байланыс жасап хан мен хан,

Бір-біріне астыртын

Жататын екен хабарлап.

Бай мен манап бірігіп,

Нашарды жейтін амалдап.

Қуғын-сүргін халықтың

Осындай қиын заңы бар.

Адамға адам пенде боп,

20 Аузына қарап бағынар.

Озбасын ішкім дейтұғын.

Нашарларды бас салып,

Қасқырдай талап жейтұғын.

Зорлықпен алған жары бар,

Қызды бөліп анадан,

Үлды бөліп бабадан,

Талайды өстіп қылған зар.

Есім деген зорлықшыл,

Қара жүрек ханы бар,

30 Зорлықпен жиған малы бар.

Хан — халқының панасы,

Жел жағының саясы.

Хан аузына қараған

Некен нұрдың қаласы.

Есентай, Есен дейтұғын

Бар екен ханның со күнде

Екі еркек баласы.

Жағалай қонған қалың ел

Жар өзеннің жағасы.

40 Медресе, мешіт салдырды,

Оқу оқып баламның

Ашылсын деп ойлады

Сезімі мен санасы.

Есімхан мешіт ұстады,

«Оқуға бала берсін» деп,

Жарлығын жұртқа нұсқады.

Әркімнің келді баласы,

Ағыменен көзінің

Жалғыз-жалғыз қарасы.

50 Оқудағы баланың

Оқыған сабақ таласы.

Оқып жүрген баланың

Белгілі болды шамасы.

Бес жүз бала оқыған

Бірінен-бірі озып тұр,

Аспан жердей арасы.

Балалардың ішінде

Тоғыз жаста Едіге.

Солардың енді ішінде

60 Адамның зерек данасы.

Бес жүзіне татиды

...