Уладзімір Жылка

Перайманне

Ледзь лятункі ўздыхнуць аб каханку

І да сэрца прылашчыцца сум,

Ў амазонцы вы выйдзеце з ганку,

І каня патрымае вам грум2.

 

Прачакалі трывожнае ранне,

Не было і сягоння ліста.

Ах, што значыць даўгое маўчанне,

А на сэрцы такая слата.

 

І лягчэй у блакітнай паветцы,

Дзе жальбуе сумота цішэй,

Калі конь, нібы вецер, нясецца,

Калі вецер звініць ля вушэй.

 

Імчыцеся вы шпарка палямі,

Упіваецца далямі зрок,

А наводдалі скача за вамі

Тонкі грум, шчэ дзіця, дзецючок.

 

Нібы неба, ягоны пагляды,

І танчэй, чым у дзеўчыны, пас.

Ён пацешыць вас быў бы так рады,

Ён маліцца гатовы на вас.

 

Ды, як мовіць, малы неразумны,

Што на сэрцы салодка цяжыць.

Толькі бровы танклявыя думны

І нямота на вуснах ляжыць.

 

http://ebooks.prestigioplaza.com