Уладзiслаў Сыракомля

Доля

Ные сэрца без патолі, 

Нудна льюцца слёзы… 

Выйду клікаць лепшай долі ў даль, 

пад шум бярозаў.

дзе ты лепшая, дзе, доля? 

Прыбудзь — хай пазнаем!

Прымем хлебам, прымем соляй, 

Шчыра прывітаем.

дарма плачу, заклікаю 

I ў жалі малю я:

Вецер словы адбівае — 

доля ані чуе…

Ой ты, песенька, маўчы ты! 

Не нам вецер збіці:

Хадзі з сэрцайкам разбітым 

Па долі тужыці.

_{1854, Барэйкаўшчына}