автордың кітабын онлайн тегін оқу  Натхненне

Сыракомля Уладзіслаў

Уладзiслаў Сыракомля

Натхненне

Ёсць пачуцці ў персях з гліны, 

У мазгу ёсць думкі-цацкі,

А бывае, тым спружынам 

Штосьці рух надасць знянацку. 

Пульс абудзіць ад дрымоты, 

думку выхапіць з цянётаў.

Рэдкі госць той прыйдзе знекуль, 

А не бавіцца нідзе ён,

ды пакуль пры чалавеку, 

Той бывае цудадзеем.

Памяць траціць ён імгненна 

У вандроўцы летуценнай.

Мігацяць кругі прад вокам, 

Сэрца б’ецца ледзь не скокам, 

Варам кроў бяжыць па жылах, 

Твар у сонцы, лоб у поце, 

Толькі ўздых лье ў грудзі сілы, 

Як вятрыска на спякоце.

Гляне ён тады ў прасторы… 

Свет у постаці чароўнай!

Ён спяваў бы, зрушваў горы, 

Абдымаў бы ўсіх, як кроўных. 

Гэты стан такі салодкі,

Жыць бы ў ім даўгія леты, 

Але ў госця час кароткі

У ледзяных веях свету…

Ці хвіліну, ці імгненне — 

Быў і згас ён, як праменне. 

Халадзеюць думкі, мары; 

Сэрца просіць адпачыну,

I агонь знікае з твару, — 

Чалавек зноў косць ды гліна.

^{1849, Залуча}