Уладзiслаў Сыракомля

ДОБРЫЯ ВЕСЦІ

Заходзіць сонца пагоднага лета, 

Веіць вецер з заходніх нябёс.

Здароў будзь, вецер з далёкага света:

добрыя ж весці да нас ты прынёс!

Здаровыя ж будзьце, эй, добрыя весці! 

Там, на заходзе, праліваюць кроў, 

Б’юцца для славы, свабоды і чэсці

I робяць вольных людзей з мужыкоў. 

Гудзяць вясёла і песні, і танцы

У добрым жніве на шчаслівы год. 

Годзе вам, годзе, царыкі-паганцы, 

Таптаць з балотам хрышчоны народ! 

Годзе ж вам, годзе ў яснай карэце, 

Годзе, чыноўнікі, ездзіць у двор, 

Годзе вам, годзе, мужыцкія дзеці,

З хаткі астаткі даваць на пабор. 

I панская дзецка, і хамская юха 

З аднэй кватэркі папіяюць мёд: 

I прысягнулі навек, да абуха,

Быць сабе вольны і роўны народ. 

Мужык і шляхціч засядзе на лаве, 

Каб весці раду а сваей зямлі,

Як трэба думаць а грамадскай справе, 

На адно месца, як браты, прыйшлі, 

— А як урадзім вайну на грамадзе 

— Бараніць дзеткі, і зямлю, і дом, 

Мужык і шляхціч на каня усядзе 

Касіць касою, рубаць тапаром!

Эй, згіне вораг, як Бог нам паможа 

За нашу крыўду, за горкі наш жаль.

Запяём песню: «Хваліць цябе, Божа!» 

Лягчэй будзе сэрцу, як згіне маскаль.

Зямля ты наша, зямля ты святая,

Радзі нам збожжа ды судзі пажаць, 

— Не прыйдзе вораг з маскоўскага краю 

На магазын наша зерне браць!

Ручыць рукою худоба ў хаце.

Паны мужыцкіх слёз не забяруць, 

— Мужык і шляхціч стаў запанебраце, 

Рукі за рукі і грудзь за грудзь.

Пяром на карце, сахой на ніве 

Адзін другому роўнасць засцярог. 

Эй, у свабодзе зажывём шчасліве,

Мы будзем дзеткі, а наш бацька — Бог!

1848, 1861