Уладзiслаў Сыракомля

Да Аляксандра Жалезняка 

пасля першага спаткання

Раней мы не страчаліся ніколі,

Але глыбей знаёмства ўжо й не трэба: 

Мы толькі разламалі лусту хлеба,

А падалося — з’елі бочку солі.

Ты даў спазнаць духоўнасці багацце, 

Што думкі і пачуцці уздымае:

Нас Бог і час наступны паяднае, — 

Люблю цябе — любі ж і ты, мой браце.

^{1855, Мінск}