Баққұсы қонған шаңырақ

Меккеде пұтқа табынушылықтан бас тартып, мұсылман болғандардың саны күн өткен сайын арта түсті. Меккелік мүшріктер бұған ызаланып, мұсылмандықты қабылдағандарға қысым көрсете бастады. Кейде әлімжеттіктің соңы аяусыз зорлық-зомбылыққа да ұласатын. Алайда қанша қинаса да ешбір мұсылман өз сенімінен бас тартпады.

Мүшріктер кей мұсылмандарды шөлдің аптап ыстығында күнге қақтады. Су бермей, таңдайын кептіріп, кейбірін есінен танғанша қамшымен сабайтын.

Мұсылмандар мұндай қорлыққа төзе алмайтындай халге келді. Пайғамбарымыз (саллаллаһу аләйһи уә сәлләм) бауырларының бұл халіне іштей қатты күйзелетін. Үнемі Аллаға дұға етіп, оларды мұншалықты ауыртпалықтан құтқарудың жолдарын іздестіре бастады.

Ақыр соңында сүйікті Пайғамбарымыз мұсылмандардың Мәдинаға көшуін ең оңтайлы шешім деп тапты. Мәдиналық мұсылмандармен де жан-жақты ақылдасты. Олар мұсылман бауырларын асыға күтетіндерін білдірді.

Мұсылмандар үй-жайын, мал-мүлкін, кәсібі мен жиған-тергенін тастап, бірді-екілі топ болып Мәдинаға қарай көше бастады. Олардың жылы орындарынан қозғалып, үдере жолға шығардай жанкештілікке баруын дініміздің көкжиегі кеңейіп, кеңге қанат жаюына байланысты көтерілген көш деп түсіндіруге болар еді.

Мәдиналық мұсылмандар Мекк