Хазірет Әбу Зәр (радиаллаһу анһу)

Қағбадағы қаһарман

Бұл уақытта жер бетінің түкпір-түкпірін надандық жайлап, адамзат рухани тұрғыда тас-түнекте өмір сүріп жатқандай еді. Әбу Зәрдің мекен еткен аймағы да бұдан қашып құтыла алмады, надандықтың ауыр бұлты оның даласын да торлап тұрды. Түннен кейін арайлап ақ таң туатынындай, елдегі іңкәрлік пен ізгілікке деген қуаңшылықтан соң ақ нөсер төгіп, елдің кепкен кенезесін сусататын бір қуаныштың боларына сеніп, ол төзіммен өмір сүре берді.

Бір күні ертелеп, жұмысына келіп, кәсібін бастай бергені сол, әлдекімнен Мекке жақта бір кісінің өзін пайғамбар деп жариялағанын естиді. Неге екені белгісіз, бұл хабарды ести сала, жүрегі дүрсілдеп, сүйікті ісіне қолы бармай, әлгі пайғамбар жайлы білмекке, көрмекке ынтықты. Тірлікке деген жігері жоғалған соң, іске зауқы соқпай, бәрін тастап үйіне қайтты. Әр күнін еңбексіз өткізбейтін тынымсыз Әбу Зәрдің үйге оралуы анасы мен бауырын таңырқатты. Әлгінде ғана жұмысқа кетіп, сүт пісірім уақыттан соң қайтуы тегін емес деген оймен, бауыры жөн сұрады.

– Әбу, тыныштық па? Жұмыстан неге тез қайттың? – деп сұрады. Әбу Зәр інісінің сұрағанына жауап қатпастан сұраулы жүзбен қарап:

– Саған бір бұйымтай айтқалы отырмын. Орындайсың ба? – деді.

– Әрине, – деді інісі. Бұл отбасы мүшелері тату-тәтті, бір-біріне жанашыр еді. Сондықтан бауыры ағасының өтінішін тыңдамастан келісім берді.

– Меккеден Мұхаммед деген бір кісі шығып, өзін пайғамбармын деп жариялапты. Сол кісі жайлы білмекке аңсарым ауды. Өзім жолға шығуға қыруар шаруам етектен тартып жібермейді. Меккеге барып, Мұхаммед пен оның жаңа діні туралы біліп, мән-жайды маған түсіңдірсең қайтеді? – деп өтінді.